Liever thuis of niet?

Deze keer wilde Eva niet bij onthaalmoeder Lutti blijven, dat was duidelijk! Ze liep vrolijk naar ons toe, wilde ons wel al het speelgoed tonen maar heel snel deed ze teken dat ze haar jasje aan wilde hebben.
Na het middageten (met haar mama erbij) moest ik uiteraard voorlezen uit kinderboekjes maar na een poosje werd ze moe.
Roger en ik legden haar in bed.

Hij en dochterlief reden met twee auto's naar de school: buiten Elena en Matthias moesten vandaag immers ook de buurtjes Lionel, Millie en Anna worden afgehaald. Eva werd heel even wakker (ik hoorde het aan haar muzikaal uiltje) maar gelukkig viel ze weer in slaap en hoefde ik haar niet op te tillen.
Zelfs toen heel de bende binnenkwam, bleef ze slapen.

Na een kusje, koekjes en een fruitsapje begonnen alle kinderen druk met elkaar te spelen en Roger en ik te lezen (ik heb daar "Cresus" van Schouwenaars eindelijk uitgelezen: weer prachtig... en ik begrijp sommige andere boeken van hem daardoor beter!).
Ik bedacht echter dat het misschien verstandiger was geweest de tekst die ik nu voor de werkgroep WOI aan het redigeren ben (eigenlijk volledig aan het herschrijven) mee gebracht te hebben zodat ik daar kon aan voortwerken.

Na een poosje merkten onze dochter en ik dat Lionel het niet echt gezellig vond. Hij gaf het toe: het waren weer de meisjes (vooral Elena en Anna) die het voor het zeggen hadden. 'Ik wil liever bij oma zijn of thuis,' herhaalde hij.

We raadden hem aan samen met Matthias in de tuin te gaan spelen (en als Matthias iets doet, volgt zijn vriendin Millie, de zus van Lionel, en dus ook Lionel).

Elena en Matthias moesten om 17:30 uur naar de oogarts met hun mama. Eigenaardig genoeg,vond Lionel het daarna helemaal niet meer saai... want toen zijn moeder hem en Millie kwam halen, smeekte hij om nog even te mogen blijven.

Eva, die ondertussen wakker was geworden, fruitpap had gegeten en rondliep, was "huilerig" en heeft een paar "ongelukken" gehad: ze liep tegen de rand van een glazen deur en kort daarna viel ze met haar voorhoofd tegen de rand van de salontafel.

Tijdens ons avondmaal kreeg ik een berichtje van Nany: ze had gebeld naar mijn tante Mathilde.

Thuis (rond 21:30 uur) heb ik met Nany getelefoneerd en ze leek zo blij dat ze, dankzij mijn zus Bie, weer contact kreeg met haar schoonzus. Tante Mathilde vertoeft nu in een rusthuis verbonden aan haar vroegere serviceflat. Weer verhuisd dus! Nany begreep wel niet hoe mijn zus onze neef (kozijn in het Vlaams) heeft teruggevonden en sprak over een telefoontje met haar broer, mijn "Nononc", dat gisteren bijna eindigde in ruzie omdat, gaf ze mij toe, "ze niets verstond van zijn uitleg over Internet, tablets, Facebook enzovoort".

Daarna hebben Roger en ik eindelijk verder gewerkt aan onze opdracht voor het boek over WOI. Roger heeft zich de hele tijd geërgerd aan een gebrek aan opzoekingswerk (als je je daarvoor opgeeft, doe het dan fatsoenlijk, mensen!)
En... ik ben nog maar aan bladzijde 8 van (nadat ik veel overbodige tekst heb weggegooid) 21 A4-bladzijden.