Werkgroep Wereld Oorlog I en babysitten

Het werd weer veel te vroeg opstaan voor ons doen deze ochtend! We moesten immers om 9 uur op de vergadering zijn van de werkgroep WOI! Zeggen dat volgend weekend we weer overstappen naar de zomertijd: dan zal mijn lichaam 8 uur 's ochtends aanvoelen als zijnde 7 uur!

Om 11 uur namen we afscheid van de andere leden om Eva bij onthaalmoeder Lutti af te halen.
In eerste instantie wilde Eva niet mee: te gezellig bij Lutti?
Uiteraard kregen we haar uiteindelijk wel in de auto waar ze genoot van het feit dat ze niet meer in haar maxi-cosi zit en  dus veel meer ziet.

Terwijl Roger en ik aten, vroeg ze constant stukjes kaas en na het middagmaal speelde ze onder andere met het kookvuurtje of... dat ze mij eten gaf zoals een moeder dat doet met haar peuter. Ik zei tegen Roger: 'Als dat meisje niet aan het eten is, speelt ze dat ze eet of eten geeft!'😊.

Foto Roger

Uiteindelijk maakte ze me duidelijk dat ik moest gaan zitten en bracht ze me weer boekje na boekje. Ik moest vertellen.
Iets voor 15 uur brachten we haar naar bed waar ze vrij meteen in slaap viel.

Rond 15:15 uur ging Roger de "grote" kinderen aan school afhalen. Na een koekje, een appel en een poosje schilderen met "modderverf" wilden ze met mij verstoppertje spelen. 'Ik hoor in de tuin de babyfoon niet,' opperde ik,'en ik moet echt weten wanneer jullie zusje wakker wordt'.
'Je kunt de babyfoon toch meenemen,' antwoordde Elena. Dat deed ik dus.
Buurmeisje Anna kwam meespelen en we hebben ons geamuseerd!

Om 16:40 uur wilden de drie kinderen bij Anna gaan spelen. Rond 17 uur kwamen Elena en Matthias terug en speelden thuis nog rollenspelletjes.

Foto Roger

Daarna mocht de televisie aan, werd Eva wakker die haar fruitpap bijna helemaal opat en dan duidelijk genoot van de aanwezigheid van haar broer en zus.

Foto Roger

Nog iets later kwam hun mama eraan die vrij meteen voor het eten begon te zorgen.

Elena en Matthias hadden me al gezegd dat we pesto zouden eten maar ik geloofde ze niet: normaal merk ik dan basilicumplantjes op in de keuken, en vandaag was dat niet het geval. En toch kregen de kinderen gelijk, al had onze dochter deze keer, bij gebrek aan tijd, een kant en klaar potje pesto (veel minder lekker dan haar eigen saus) en "koelkast-basilicum" gekocht. De combinatie daarvan viel mee: zelfs de kinderen aten er gretig van maar... ik heb dus weer een beetje (zo weinig als mogelijk) pasta gegeten (het gerecht heet niet voor niets "pasta con pesto").

Kort na het avondmaal zijn Roger en ik weer naar Limburg vertrokken waar we samen nog heel veel tijd besteedden aan de teksten voor het boek over de Grote Oorlog.