Hier was het anders geweest: een klein uur voor dat telefoontje stopte Roger plotseling met gras maaien (we moeten, vind ik, echt hulp vinden: nieuwe schapen of een tuinier) in de wei omdat het zo opvallend donker werd. Ik was toen net klaar met de sessie gymnastiek die ik automatisch krijg als ik onze overvolle werkkamer onder handen neem.
Roger had pas zijn spullen opgeborgen toen de bliksems en de donders elkaar steeds sneller opvolgden. Even later viel de regen met bakken uit de hemel. Ik moest terugdenken aan Matadi waar we in het warme seizoen bijna elke avond getrakteerd werden op een tropisch onweer.
Hier was het onweer hevig maar tropisch zou ik het nog net niet genoemd hebben. En het duurde niet lang.
Eigen foto's |
* De tekst waar de link naar voert heeft niets te maken met de recensie van Jan Gerits!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten