Boodschappendag vandaag, dus niet veel te vertellen (hoewel... tijdens de boodschappen observeer ik heel graag de andere mensen, maar kom, daar ga ik het nu niet over hebben).
Deze avond, na het eten (heerlijk: na een groentesoep, gebakken appeltjes, van de appelboom van Marieke, met spek in de oven gebakken) verder gelezen in het nieuwe boek van Luis. Het leest vlot en aangenaam, de taferelen zijn heel levendig beschreven (wat een fantasie, of is het allemaal gebaseerd op historische gebeurtenissen, of is het een combinatie van de twee?) en ik genoot dus (hoewel de inhoud vaak heel confronterend is maar voor mij is de stijl even belangrijk als de inhoud).
En toch schoot ik op bladzijde 89 ineens in de lach. Daar schreef Luis "Onderweg mompelt hij nog in zijn eigen". Antwerps dus! Waarschijnlijk ooit in een serie op tv opgevangen?
Luis, als je dit leest, ik lach je niet uit hoor! Je zit in hetzelfde schuitje als ik (ik was Franstalig, jij sprak Spaans) en allebei hebben we Nederlands geleerd door te lezen en te luisteren, met alle gevolgen van dien, zeker als we te maken hebben met mensen die geen standaardtaal spreken!
Ik vraag me wel af waarom Luis het typoscript van dit boek niet naar uitgeverij Epo heeft gestuurd in plaats van het boek in eigen beheer uit te geven. Volgens mij had Epo het aanvaard en er even een redacteur op gezet om zulke kleine onvolkomenheden te verbeteren.
maandag 20 augustus 2018
Strijdtoneel Palestina
Labels:
Geschenk,
Huishouden,
lectuur,
literatuur,
Luis Ruiz Hoyo,
Maatschappij,
recepten,
Taal,
Televisie,
Uitgevers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten