Rogers broer en zijn echtgenote zijn 50 jaar getrouwd en dat werd vandaag gevierd met een feestelijke brunch in Houthalen. Voor ons werd dat dus ongewoon vroeg opstaan om iets na 9:15 uur in Bistro Mouffa aan te komen. Maar het loonde de moeite! Cava, koffie, thee, fruitsap, allerlei soorten broodjes, chocolade- en krentenbrood, croissants, fijne vleeswaren, jam, kaas, eieren, spek, fruit, taart. Het was feest en echt lekker en dus heb ik gesmuld zonder me iets aan te trekken van snelle koolhydraten en suikers.
Heel gezellig was het ook en het deed deugd eindelijk nog eens de zussen en de broer van Roger (behalve L. die jammer genoeg ontbrak) te ontmoeten, bij te praten en nieuwtjes uit te wisselen. Onze lieve schoonzus, "onze familiezieke" (trouwens ook "feestvarken"), was er uiteraard ook en ik had de indruk dat ze volop genoot hoewel ze het niet kon zeggen.
Weer viel me op hoe gemakkelijk sommige mensen "praten" tegen iemand die niet kan spreken of reageren. Ik kan dat dus niet. Het viel me ook op dat de meesten dan dezelfde toon aannemen als tegen een peuter en ik denk dat het onder andere dat is wat ik niet kan, zelfs niet met kinderen (behalve met baby's). Ik herinner me immers te goed hoezeer ik dat als kind "neerbuigend" vond als een volwassene zo'n speciale toon aannam als hij tegen mij sprak!
Deze avond heb ik mezelf nog een cadeau gedaan: ik heb eindelijk (na telefonische beraadslaging met onder andere Hendrik) een nieuwe smartphone besteld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten