Pieterkeshoeve

Vandaag gingen we buurten… bij onze vrienden uit Ronse! Samen met drie van hun kleinkinderen logeerden ze immers in de ‘Pieterkeshoeve’ (Vechmaal).

Een waar paradijs, zowel voor (groot)ouders als kinderen. Ik merkte hoezeer Marie, Tuur en Wouter genoten van de vele speelmogelijkheden en van de activiteiten. Schattig was het hoe Marie haar eerste ‘rolschaats-stappen’ zette op het immense binnenplein, de poes en de hond (voorzichtig) aaide, haar broertjes volgde op ‘avontuur’: de weide, de tuin, de varkenstallen, de eenden- en kippenren, alles is toegankelijk voor de kinderen. Die al spelend heel veel bijleren! En boer Bart en zijn vrouw lijken echte kindervrienden. Ik weet niet waar ze de energie halen om buiten hun vele werk nog met zoveel plezier en zoveel geduld al die tijd te steken in die gastjes. Ze organiseren echt van alles. Deze avond bijvoorbeeld, kort nadat wij onze vrienden verlieten, zou er een voetbalmatch plaatsvinden voor de kinderen. In de weide waar vlak daarvoor pony’s stonden te grazen.

Terwijl de kinderen (er zijn drie flats die uitgeven op het binnenplein, dus het waren wel meer dan 3 kinderen alles tezamen) reuze pret hadden, toonden onze vrienden ons de stallen, de weiden, de konijnen, de kippen en eenden, de geiten. En hun appartement: echt heel ruim, comfortabel en gezellig. Daarna dronken we samen een glas wijn op de binnenplaats, al keuvelend. Mijn vriendin opperde dat die ‘boeren’ echt goede onderwijzers zouden zijn. En gelijk heeft ze!

Roger en ik hebben echt genoten van de rustige middag (jaja, zelfs met al die spelende kinderen was het enorm rustgevend).

Ik heb ook enorm genoten van de ‘filosofie’ van kleine Marie! Natuurlijk viel ze een paar keer terwijl ze (echt op zichzelf) leerde rolschaatsen – al dat speelgoed wordt door de uitbaters ter beschikking van de kinderen gesteld. En dan kwam ze ons dat vertellen. ‘Deed het pijn?’ vroeg ik. Nee, niet echt, dus, conclusie van haar: het is niet erg.
Ze viel een laatste keer terwijl ze vlak bij ons was en ik zag haar gezicht even vertrekken. Ik zei: ‘Oei, dat deed precies wel een beetje pijn hé?’ En mijn vriendin lachte breed naar haar. Waarop kleine Marie zei: ‘Ja, een beetje, maar dat is niet erg!’

Ik was echt gecharmeerd door de boerderij! Ik weet het, nu ben ik gratis reclame aan het maken… maar Bart en zijn vrouw Ilse verdienen het: kijk eens naar deze foto’s op de website van Pieterkeshoeve: http://www.pieterkeshoeve.be/Pieterkeshoeve%20mooie%20herinneringen/jaar%202010/An%20en%20Pieter/album/index.html