Sneeuw op Rogers 69ste verjaardag!

Deze dag was volledig in het teken van Roger en ik had mijn klanten gewaarschuwd dat ik geen enkele vertaling zou aannemen. Roger mocht beslissen over onze bezigheden.
Dat werd eerst de spullen, waar Zeger gisteren (soms met veel moeite) afstand van deed, naar het containerpark in Opheers (deelgemeente van Heers) brengen. Eigenaardige keuze misschien, maar Roger is eigenlijk graag op het containerpark (in de hoop daar iets te vinden dat onze rommel kan aanvullen?)

Het was al lichtjes aan het sneeuwen toen we vertrokken, maar de vlokken werden steeds dikker en ze bleven liggen. We zouden normaal gezien daarna in Sint-Truiden onze boodschappen doen, maar om geen risico’s te nemen, besloten we toch maar in Heers de meest nodige spullen te kopen. Veel hadden we niet nodig, want Roger wilde graag het vlees (rest van vorige zondag) dat we van onze dochter meekregen, vandaag eten. We kochten dus wat groenten en een paar flessen wijn.

Terwijl we aan de kassa stonden aan te schuiven, hoorden we de uitbater zijn beste Frans ten toon spreiden ten overstaande van een leverancier. Zulke zaken zijn, denk ik, alleen hier mogelijk! Als een Nederlandstalige iets in Wallonië levert, zal hij wel zorgen dat hij een beetje Frans spreekt!

De sneeuw bleef neerdwarrelen, alles werd wit (Roger maakte enkele foto’s maar heeft ze nog niet geüpload) en ik kreeg zin in een wandeling in de sneeuw. Roger echter niet, vandaag was zijn dag, dus…

Ik had later nog even Hendrik en Nany aan telefoon. De eerste behelpt zich nu met zijn krukken, de tweede vroeg of Roger nu 66 of 67 jaar werd! Mama toch! Roger vertoeft sinds 23:30 uur deze avond welgeteld 69 jaren op deze wereld!

We aperitiefeden (naar het schijnt moet je dat zo schrijven!) met Oloroso, olijven met look, en maatjes, daarna aten we een rijke groentesoep met spruitjes én de balletjes die Roger normaal niet krijgt van mij in het kader van zijn dieet, gevolgd door dus dat lekkere vlees, witloofsla, latuw, tomaat, komkommer… en weer frietjes! Ik weet het, deze maand is niet bevorderlijk voor onze lijn! Roger, die de laatste weken rustig aan het vermageren was, merkte deze ochtend op de weegschaal dat hij een kilo was verdikt. Ikzelf heb me niet durven wegen: ik voel aan mijn spijkerbroeken dat er ook wat vet is bijgekomen!

Voor een dessert had ik niet gezorgd: noch Roger noch ik hunkeren daarnaar. Wel heb ik, terwijl Roger nog even op zijn pc bezig was, liggen lezen in de relax, met uiteraard een blokje bittere chocolade. Op dat moment kregen we een telefoontje van onze dochter, uiteraard om haar papa geluk te wensen. Ook Elena kwam even aan de lijn en daarna mocht ik nog even praten met onze grote meid. Wat had ze veel te vertellen: ze had blijkbaar in de sneeuw gespeeld met haar Vake (Vake en Moeke kwamen vandaag babysitten) en had “boempats” gedaan (ze was dus gevallen). Maar het deed geen pijn!

En nu staat er Flamenco op: ik word nostalgisch tot en met. En ik vermoed Roger ook.