Rechtzetting

Ik schreef gisteren dat ik op het Internet niets vond over een bepaalde uitgeverij. Vandaag zocht ik nog even, en deze keer viel ik er meteen op. Die uitgeverij was dus niet nep maar bestaat wel degelijk. Alleen heeft de eindredacteur – want die zou er ook zijn - blijkbaar niet opgemerkt dat in dat boek onlogisch opgebouwde zinnen voorkomen. Het verwarde gebruik van persoonlijke voornaamwoorden ligt volgens mij aan het feit dat de auteur een “godstandpunt” inneemt en bij het veranderen van standpunt vergeet zijn voornaamwoord aan te passen of te verduidelijken. Een heel bekende en veel voorkomende fout (ook in gewone conversaties) waar je inderdaad niet blijft bij stilstaan als je je alleen laat inpakken door de mooie vergelijkingen en metaforen (die het boek in kwestie inderdaad bevat). Ik blijf het echter jammer vinden. Deze avond las ik nog even voort, en kwam weer enkele van die schoonheidsfoutjes tegen. Echt, ze hinderen me. Ik wist niet van mezelf dat ik zo streng ben, hoewel… Daar hebben natuurlijk mijn studies en uiteraard mijn job als vertaalster voor gezorgd. Ik geef toe dat ik het hier niet altijd toepas (en dan krijg ik telkens – en terecht – kritiek vanwege onze “kindjes”) maar ik leerde destijds, en dat geldt nu ook voor mijn vertalingen, dat elk woord moet gewogen worden, dat elke komma, punt, enzovoort, op de correcte plaats moet staan, en dat je voor elke zin moet rekening houden met de hele context.