Wat een mooie wandeling vandaag! Oké, we waren aan het einde een beetje verdwaald maar echt verloren lopen doe je niet snel in deze streek.
We reden nog eens naar Neerrepen. Stelden vast dat op het kerkhof echt geen plaats is voor een verdwenen graf tussen dat van mijn overgrootouders en dat van de neef (kozijn) van mijn vader. Het lijkt er dus op dat ik me echt vergiste!
Daarna begonnen we onze wandeling (en terwijl het daarvoor vrij fris was geweest, scheen de zon). We liepen voorbij de kasteelhoeve en de boerderij waar een andere “kozijn” van mijn vader leeft (de laatste hoeve waar mijn overgrootouders Renwa in hebben gewoond) en klommen de velden in.
Alles was zo vredig: geen levende ziel te bespeuren (behalve dan veel vogels en hier en daar een paard in een wei) en, terwijl we een vallei overstaken, prachtige vergezichten.
We bleken daarna in Sint-Huybrechts-Hern terecht te zijn gekomen. Daar waren we al geweest, maar nooit precies aan die kant van het dorp.
Ineens merkten we dat er veel wandelaars voorbijtrokken en iets verder “ontdekten” we taverne “De Tommen”.
Ik schrijf “ontdekten” tussen aanhalingstekens, want blijkbaar zijn wij heel laat om die taverne te “vinden”: al die wandelaars liepen daar naartoe.
Maar dat is nu precies de reden waarom ik liever niet “georganiseerd” wandel of reis. Alles wat ik voor de eerste keer ontmoet, zeker als ik er niet naar op zoek was, geeft mij de smaak van “ontdekking”.
Nee, we hebben er niets gedronken. Wij wilden een lus maken naar Neerrepen en dachten dat een straat genaamd “Repenstraat” daar perfect zou toe dienen. Dat werd weer een prachtige wandeling, dwars door een vallei, tussen meidoornhagen, langs fruitplantages en weiden (de peren beginnen te rijpen en in de wilde kerselaars hangen bijna rijpe kersen). Alleen bleek dit pad veel bekender, want we kwamen er veel meer “levende zielen” tegen! 
Na een hele poos stappen kwamen we in een gehucht terecht dat helemaal niets leek te maken te hebben met Neerrepen! Gelukkig waren er dus “levende zielen” aan wie we konden vragen hoe we in dat dorp zouden geraken. We bleken helemaal de andere richting uit te zijn gegaan. De wandelaars aan wie we raad vroegen, legden ons uit dat we er via Riksingen konden geraken, maar dat zou nog een heel eind stappen zijn. Maar, zo vertelden ze verder, we konden ook via Sint-Huybrechts-Hern gaan. Wat ze ons daarover uitlegden, kwam echter overeen met op onze stappen terugkeren.
Dus liepen we maar verder. Op een splitsing van het pad zagen we het helemaal niet meer zitten: de uitleg die we gekregen hadden, bleek echt ontoereikend. We besloten dus de GPS van onze smartphone aan te spreken. Helaas, de mijne kreeg geen toegang tot satellieten en die van Roger vertelde ook niet veel! Het kompas op onze GSM toonde wel dat we in de juiste richting wandelden, dus liepen we maar verder. En toen kwamen we ruiters tegen die ons vertelden dat als we gewoon het pad volgden, we in Riksingen zouden terechtkomen: we waren dus op de juiste weg.
Iets later begon het mobieltje van Roger te praten en het voerde ons zonder probleem terug naar Neerrepen, inderdaad via Riksingen!
En dit langs een prachtige vallei! Hoewel we al langer dan twee uur op stap waren, we meer hadden geklommen dan gedaald, we in bosjes door de modder moesten ploeteren, deed mijn voet helemaal geen pijn meer en genoot ik de hele tijd van een zalig gevoel.
Toen we eindelijk bij de auto aankwamen, vond Roger dat we een traktatie hadden verdiend, en ik stelde dan maar het door ons pas ontdekte “De Tommen” voor. Waar we nog een heel gezellig uurtje doorbrachten op het binnenterrras!
Thuis moest ik me reppen: koken, bellen naar onze dochter voor bepaalde afspraken, naar Hendrik (die niet thuis gaf, maar later zelf belde), en… Nee, ik ging liegen: ik wilde zeggen “een mail van Zeger beantwoorden'”, maar dat had ik al gedaan vanop het terras van “De Tommen”! Ik moest eigenlijk ook naar mijn moeder bellen, vergat dat even, maar zij blijkbaar niet, want tijdens de bereiding van ons avondmaal hield ik constant de telefoon tegen mijn linkeroor: zij belde me op!
Wel wachten er nu nog veel andere mails, maar sorry, vrienden, mijn antwoord komt pas morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten