Gisteren gaf onze schoonzoon een tuinfeest ter gelegenheid van zijn 40ste verjaardag.
Roger en ik gingen gisterenmiddag Zeger afhalen aan zijn studio, daarna Nany aan het station van Leuven, waar we nog even nichtje Nadia (dochter van mijn zus Bie) ontmoetten en reden dan naar onze dochter.
Wat was ik blij haar, haar echtgenoot en hun kinderen weer te zien na ongeveer een maand! Helaas herkende Matthias ons niet.
Ik vroeg aan Elena waar ze zo lang was geweest: dat was volgens haar niet op reis, niet aan zee (waar ze wel zijn geweest) en niet in de bergen (idem). Ze verbleef al die tijd thuis! Haar nonkel Zeger zei: ‘Maar ik heb hier het gras afgereden en je was er niet. Had je je verstopt?’ Elena bleef bij haar bewering: ze was al die tijd “thuis” geweest. Later kreeg ik een uitleg van haar mama: aan zee noemden ze het appartement “thuis” en in de bergen het gehuurde huis ook “thuis”.
Er heerste een heel aangename en gemoedelijke sfeer in die tuin. Buiten het feestvarken en onze dochter ontmoetten we de andere grootouders en overgrootmoeder van Elena en Matthias, hun tante en “nonkel” van vaderszijde met hun lieve zoontjes, sommige mensen die we hadden ontmoet op het feest voor de 65 jaar van Maria, vrienden van onze dochter die tijdens hun studie nog hier gelogeerd hadden. En, zoals ik al zei, uiteraard Elena en Matthias. Wat waren die veranderd op een maand tijd! Matthias zit nu goed recht, Elena praat nog beter. En gaat vlot op het potje. Uiteraard speelde ik wat met haar, onder andere in het springkasteel dat daar was opgesteld (maar waar het voor mij veel te heet was) en ging ik weer eens mee in haar fantasiewereld. Zo gingen we zogezegd naar de dierentuin en moest ik achtereenvolgens denkbeeldige roze visjes, blauwe eendjes, gele giraffen en witte schapen bewonderen. Elena deed de wandeling wel drie keer over en telkens “vonden” we die diertjes op dezelfde plek. Alleen aan de “koeien” (hoe komt ze erbij dat je die vindt in een dierentuin?) waar ze me daarna wilde naartoe brengen, kwamen we nooit toe. Was haar fantasie toen “op”?
En uiteraard hebben we lekker gedronken en gegeten. Tot 22:30 uur, want toen de andere genodigden waren vertrokken, zaten de kindjes, hun ouders, grootouders, overgrootmoeders, nonkel Zeger en een sympathieke neef (“kozijn”) van hun vader nog heel lang na te genieten in de nog steeds lauwe buitenlucht bij enkele glazen wijn en restjes van de vele lekkere hapjes. Echt jammer dat Hendrik en Anneke er niet bij konden zijn! 
Nadat we Zeger hadden afgezet aan zijn deur, brachten we Nany mee naar hier… Waar - je raadt het zeker al? - we pas rond 2 uur ‘s ochtends gingen slapen!
Vermits Zeger de hele tijd foto’s heeft gemaakt, heeft Roger zijn fototoestel niet één keer gebruikt. Ik wacht dus op de foto’s van Zeger om er enkele hier aan toe te voegen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten