Over de “kindjes” en de kleinkinderen

We zouden vandaag babysitten, maar in feite leek het meer op een gewoon bezoek aan onze dochter. Uiteraard zijn we veel met Elena en Matthias bezig geweest, maar meestal was hun mama erbij. Ze heeft maar een paar uurtjes gewerkt voor school.
Tijdens het dutje van Elena (en terwijl Roger bij haar bleef) heb ik Matthias en zijn moeder vergezeld naar “Kind en gezin”, waar de  baby werd gemeten, gewogen enzovoort (hij gedijt heel goed). Het verwonderde me hoe weinig die babycontrole was veranderd sinds onze “kindjes”! Dezelfde soort oefeningen… En dezelfde slaafsheid: nu bleek dat Europa heeft aangeraden alle kinderen vitamine D-supplementen te geven, en dat wordt dan opgedragen aan de moeders zonder verdere uitleg: Europa schrijft het immers voor. Ik weet wel dat het waarschijnlijk een goed idee is in een land met ons klimaat, maar ik had toch liever gezien dat er wat meer uitleg werd verstrekt.

Er was een oefeningetje waarbij Matthias een blokje werd aangereikt. De bedoeling was natuurlijk dat hij dat zou vastgrijpen. Maar dat weigerde hij resoluut, want… vlak voor de oefening pakte men hem het boekje af dat hij spontaan had vastgegrepen!  

Na Elena haar dutje (Matthias heeft alleen in de auto wat geslapen), het vieruurtje en een wandeling tot waar Elena ons paarden wilde laten zien,  hebben we veel gespeeld. Elena wilde met de bal spelen in de tuin. Matthias had ik in zijn relax vlak bij ons geïnstalleerd en hij volgde ons lopen en lachen zo aandachtig dat hij soms heel rechtop op het puntje van zijn zitje zat en wiebelde tot en met. En lachen dat hij deed! Maar opa en oma werden wel behoorlijk moe van al dat lopen!

Daarna volgde nog een fantasiespelletje voor Elena en mij, terwijl opa en Matthias vanop het terras toekeken. Elena heeft iets met haar knuffelvarken “Knorretje” tegenwoordig. Ze behandelt het diertje als een baby, zegt zelfs dat het een babyvarkentje is. En met die baby (in de poppenwagen)  moest er gewinkeld worden; hij moest op tijd verschoond worden; op tijd naar bed na een flesje, een schone Pamper en een verhaaltje (schattig hoe Elena dan “voorleest” uit een boekje) en hij werd natuurlijk vrij meteen weer wakker, want “het was dan de volgende dag”.

Ondertussen was onze schoonzoon thuisgekomen en was hij samen met onze dochter beginnen koken. Ineens zagen we “Nonkel Zeger” op het terras verschijnen en Elena was niet te houden. ‘Kom, Oma’, riep ze en ze spurtte de trappen naar het terras op (ze doet dat nu prima, en zonder hulp).

De volgende uren (behalve terwijl we samen – heel lekker - aten) moest Zeger met haar spelen, hoewel ik nog even werd ingeschakeld voor een “wandelingetje” en om Knorretje en alle spulletjes die werden gebruikt voor zijn verzorging terug naar binnen te brengen.

Matthias speelde ondertussen aan tafel met zijn bekertje water (hij drinkt er nu heel fier zelf uit én doet verwoede pogingen om te kruipen).  Het was vrij warm vandaag en dat frisse water dat soms op zijn beentjes terechtkwam, vond hij heel prettig!

We kwamen iets over 22 uur thuis, waar ik, denkend aan de bezoekjes die ons voor weldra werden beloofd – en waar ik later wel over vertel, maar ik wil wel al kwijt dat ik deze middag ook een telefoontje van Hendrik kreeg – ons huis een beetje kritisch opnam. In feite zou ik al opnieuw moeten schoonmaken: het vorige weekend heeft zijn tol geëist! Dat ga ik echter niet doen, want ten eerste zal ik er de tijd niet voor vinden, ten tweede zou ik mijn rug veel te fel belasten en het vooruitzicht Elena en Matthias even te logeren te krijgen geeft me eerder zin mijn rug op voorhand te ontzien. Ze zullen het moeten doen met ons huis zoals het is, de “kindjes” en kleinkinderen! Nu, na die spontaan beloofde bezoeken, zal het hier toch weer smerig zijn!