Granada

We zijn toch maar gebleven: Roger heeft gelijk als hij zegt dat het dom zou zijn niet een dagje hier door te brengen nu we er toch zijn.

Rond 11 uur verlieten we de camping (die ik echt niet kan aanbevelen: te vol, te krappe percelen, geen enkel wateraftappunt buiten het sanitaire gebouw dat heel ver ligt van de meeste percelen en heel duur) om met de bus naar het centrum van Granada te rijden. We beginnen er nu onze weg te kennen.

 

Foto’s Roger

Het was er wat minder druk dan gisteren, maar er liep nog behoorlijk veel volk rond. Heel veel toeristen vooral. En honderden fietsers (kinderen, volwassenen en ouderen) die er een optocht voor ik weet niet wat hielden. Op de bussen richting Alhambra zag je massa’s mensen instappen. En ergens zag ik dat het 33°C was in de schaduw. Gelukkig stond er een zacht briesje.

Wij namen niet de bus naar het Alhambra, maar onze wandeling bracht ons wel in die buurt. Nog meer toeristen en een hele boel boetiekjes met prullaria en lederwaren. Uiteindelijk klommen we toch maar tot aan de ingang van het Alhambra… Waar bleek dat je nog een heel eind verder moest langs een heel steile weg voor je aan de plek waar tickets verkocht worden zou geraken. 36 jaar geleden waren we tot aan de ingang gereden; ik geloof dat dit nu niet meer mogelijk is.

Foto’s Roger

Ongeveer in de helft van die steile klim vroeg ik me af of we niet beter teruggingen: ik zag hoeveel mensen ons voorbeeld volgden, en dacht aan al die toeristen die de bussen daarboven zouden afzetten. En daarbij, we wisten niet hoeveel een toegangskaartje kost: stel je voor dat we het te duur zouden vinden? Roger gaf me gelijk. We denken dat het beter is de herinnering aan ons rustig bezoek van jaren geleden niet te bezoedelen. 

Dus keerden we terug naar de wijk rond de kathedraal, waar we een biertje dronken op een terras. Daarbij kregen we als tapa elk een kaaskroket en stukjes tomaat met wat brood. In de buurt heb je veel winkels met kruiden, gedroogde vruchten en thee, en die verspreiden een doordringend parfum dat je overal ruikt. Ineens snoof ik echter een andere geur op: wierook. En hoorden we in de verte trommels en kopers. Heel mooie muziek! Een processie? We gingen op de geur en het geluid af en inderdaad! Het bleek een processie ter ere van San Cecilio, met als pronkstuk een prachtige praalwagen. Nee, ik vergis me, het was geen wagen maar… Ik kan niet op de naam komen… Een “praalstuk” gedragen door (we hebben de voeten die eronder uitstaken geteld) 28 mensen.

Foto’s Roger

Wat een geluk dat we niet in het Alhambra waren gebleven!

Nadat we die processie een poosje hadden gevolgd (we vonden de muziek, en eigenlijk alles, fascinerend) zijn we calamares gaan eten bij nog een biertje. En dan namen we de bus terug naar de camping waar ik een wasmachine heb laten draaien.

Nadat we de was hadden te drogen gehangen bij de tent, gingen we even wandelen in de buurt van de camping. Veel minder druk, maar ook niets te beleven. Wel zagen we dat een bar/restaurant tegenover de bushalte goedkope menu’s aanbood. Na nog een biertje in de bar van de camping, waarbij ik vaststelde dat het zwembad droog staat, wandelden we naar die  bar, waar we elk een menu van 7 euro namen. Jawel, ik heb me weer laten verleiden! Ik kreeg amper de helft op van mijn salade van latuw, tomaten, maïs en ui, gevolgd door 2 spiegeleieren met (te vette) bacon – Roger had worstjes gekozen – en meloen (een enorm stuk). In de prijs was een glas wijn en brood inbegrepen: ik weet echt niet hoe ze het klaarspelen voor die prijs! O ja, en voor ons menu kregen we nog een gratis tapa aangeboden!

Weer hebben we zoveel bedelaars ontmoet in het centrum. Sommige zijn zonder werk, anderen dakloos nadat ze “door hun bank op straat zijn gezet'” (uiteraard omdat ze hun hypotheek niet meer konden betalen, maar dat vertellen ze er niet bij). Ik moet echt eens nagaan hoe het in Spanje zit met de sociale zekerheid!