Vrijdag 20 juni 2014
Roger besloot deze ochtend terug naar Frankrijk te rijden(er werden te hete temperaturen voorspeld in Huesca).
Na ons ontbijt reden we dus via de Hoya de Huesca richting Barbastro en daarna Bielsa. Alleen hadden we wat moeite om Huesca te verlaten: om de ene of andere reden voerde onze GPS ons in het rond. Uiteindelijk kwam er weer de plattegrond van de stad aan te pas.
Na Barbastro zagen we de Pyreneeën opdoemen aan de horizon en stilaan reden we de bergen in. Soms een dorp bovenop een berg, bergriviertjes, en vooral die imposante bergen zelf: de Pyreneeën fascineren me telkens opnieuw. Vanuit de auto maakte ik enkele (niet altijd zo geslaagde) foto’s.
We picknickten (brood, ei, fruit, water en een blokje zwarte chocolade) aan de oever van zo’n riviertje.
Op 1158 meter hoogte reden we de tunnel van Bielsa in (weer moesten we amper wachten) en toen we hem uitreden in Frankrijk, wees onze GPS een hoogte van 1825 meter aan. Dat vonden we eigenaardig, want, net als de vorige keren, hadden we niet de indruk gestegen te zijn.
In Frankrijk was het landschap helemaal anders: we zaten in een groene vallei waar veel schapen graasden (en op de bergflanken koeien)
We reden richting Toulouse (in de buurt waarvan we een poosje in de file zaten), weer lang via een eentonige snelweg met veel péages. Maar vanaf de uitrit naar Montpezat (departement Lot et Garonne) zaten we in een prachtig glooiend landschap.
Om 17:30 uur kwamen we aan op deze camping waar we letterlijk met open armen werden ontvangen door de uitbater. Eigenaardig, want ik herkende hem niet. Volgens mij is het een andere dan vorig jaar in september (of was het toen al oktober?).
Het was warm, volgens de uitbater iets over de 30°C. We vroegen hem waar we een supermarkt konden vinden en hij raadde ons de weg naar Molières aan.
We waren snel geïnstalleerd en deze keer viel me een parfum op dat er niet was vorig jaar, blijkbaar komende van bloemen in de haagjes die de percelen omringen.
We vonden de supermarkt niet en reden uiteindelijk toch maar richting Caussade (waar we nog gekampeerd hebben en waar we wisten dat er een was). Maar wat hebben we toch nog moeten zoeken! Toen we de supermarkt eindelijk vonden, was het 19:15 uur en hij sloot om 19:30 uur (daar hadden we niet meer aan gedacht, gewend als we waren aan “supermercados” die om 21:30 uur sluiten). We graaiden dus snel wat blikjes groenten bij elkaar, wat fruit, brood, en een paar flessen (dankzij Roger lekkere) wijn.
Ons avondmaal bij de tent werd dus niet denderend: prinsesboontjes met mayonaise (jawel, bereid met koolzaadolie), haring in currysaus (dat hadden we nog in ons koelkastje), brood en fruit. En, na een kopje koffie of thee, een blikje bier.
‘Hier zitten we dan,’ zei Roger een beetje bitter, ‘leuk is dat kamperen hé?’
En hij gaf toe dat hij het niet meer zo leuk vindt. De leeftijd zeker? Ikzelf geniet er nog steeds van, zelfs van de kleine ontberingen die ermee gepaard gaan. Misschien nog het meeste van dat soort dingen, omdat je dan pas beseft wat een luxueus leven we normaal leiden. Dit wordt echter waarschijnlijk echt de laatste keer! :-(
Na het eten maakten we nog een korte wandeling en in het terugkomen op de camping verraste ons een prachtige zonsondergang.
Ik zal deze post noch vandaag noch morgen kunnen online zetten, tenzij ik de moeite doe om met mijn laptopje naar het onthaal te klimmen, daar in te loggen (heel ingewikkeld herinner ik me van vorig jaar) en, als dat lukt, geduldig eerst een reclamefilmpje bekijk. Ik begin daar liever niet aan.
De camping heeft nog een ander nadeel: het sanitair is niet zo netjes als we gewoon zijn geworden (zelfs veel minder “proper” dan de afgeleefde toiletten en douches op de camping van Huesca) maar dat vind ik persoonlijk niet zo erg. Er is wel (dat vind ik dan weer belangrijk) een apart badkamertje. En de percelen zijn heel ruim en van elkaar gescheiden door haagjes (met dus die geurige bloemen erin).
We hebben voor twee nachten geboekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten