Deze avond aten we bakharing met in olijfolie gebakken uien. Ik had een zwart bloesje aan (redelijk nieuw, en je weet: ik shop niet graag; dus moet wat ik koop zo lang mogelijk meegaan) dat ik liefst niet vol oliespatten wilde.
Ik haalde dus, vlak voor het koken, een heel oud truitje uit de wasmand, en trok dat even weer aan, met het idee: als dat verknoeid wordt, dan is het maar zo. Dat kledingstuk is immers al meer dan 30 jaar oud (maar, eigenaardig genoeg, zag ik de laatste keer dat we bij C&A waren – weken of maanden geleden dus, want ik kan me echt niet meer herinneren wanneer - ongeveer dezelfde bloes hangen).
Ik kookte dus, ruimde op, trok die corsage weer uit (geen enkele vlek! 
Toen besefte ik ineens wat sommige mensen bedoelen met “tabak stinkt”.
Het is een speciale geur, dat wel, en ik kan begrijpen dat als je die niet kent, je er even moet aan wennen. Maar… als je helemaal eerlijk bent, moet je daarna wel toegeven dat het gewoon parfum is dat je opsnuift! Echt!
Onlangs “betrapte” Elena mij op het roken van een sigaret. Ik overdrijf natuurlijk met dat “betrapte”: ze ziet mij vaak roken, maar meestal niet in haar onmiddellijke nabijheid (de tijdsgeest hé! Mijn grootvader had constant zijn pijp aan zijn lippen, mijn vader ook, en de ouders van al die rokers deden net hetzelfde, maar ja, “de tijden zijn veranderd”) en, Elena dus, zei: ‘Eigenlijk vind ik dat niet lekker ruiken, hoor, oma!’
Ik verschoot (ja, ik weet het, Nederlanders zeggen ofwel “ik schrok”, ofwel “ik was verbaasd”, maar ik vind “ik verschoot” net iets tussen de twee betekenen): dat zegt een kind van drie jaar niet als het niet geïndoctrineerd is!
Want: tabak ruikt lekker! Zo lekker dat er zelfs een parfum naar genoemd is, en dat ik soms Roger dit cadeau geef (een aftershave )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten