Ik voelde me wat zenuwachtig bij het opstaan en weet dat aan het feit dat ik zinnens was eindelijk voor de belastingaangifte van de KVLS te zorgen. Maar… Toen vond ik een mailtje van iemand, die ik heel graag zie, die me vertelde dat bij hem kanker was gediagnosticeerd. Ik kreeg de indruk dat uit dat bericht ook een zekere (begrijpelijke) zenuwachtigheid sprak en vroeg me meteen af of ik onbewust iets voorvoeld had. Nu, die persoon is uiteraard nog helemaal niet ten dode opgeschreven, integendeel (dat antwoordde ik hem ook na onze brunch) maar ik kan me inbeelden (of niet?) wat je voelt als je die diagnose te horen krijgt! Daarbij komt, voor mezelf dan, dat ik geconfronteerd werd met het feit dat ik hem ooit zal moeten missen (tenzij hij mij toch ooit moet begraven natuurlijk), dus weer eens met onze eindigheid als mens.
Uiteraard is de belastingaangifte blijven liggen; en ook de tuin die ik vandaag eindelijk voort wilde ontruimen. Alleen de wasmachine heeft één keer gewerkt.
We hebben een vrij lange wandeling gemaakt van Klein-Gelmen naar Mettekoven en terug.
Waar Roger noch ik foto’s van gemaakt hebben op deze heel mooie dag: van weer een schichtig eekhoorntje, van weer een huppelend konijn, en – wegens steeds hoorbaar maar weinig zichtbaar – van al die lachende spechten.
Daarna dronken we een biertje op het terras van Chateau de la Motte.
Na het avondeten (een soep bereid met overschotjes van groenten gevolgd door een stamppot van veel broccoli met een paar aardappelen, en zalm) gingen we nog maar eens wandelen, deze keer in Veulen.
Heel rustgevend voor mij, die wandelingen!
Deze avond laat nog gekeken naar een aflevering van Star Trek: boeiend!
O ja, ik heb ook eindelijk dat boek uit: “Green Dolphin Country” (in een Franse vertaling dus, en ja, ik weet het, ik heb heel lang gedaan over die meer dan 600 druk bedrukte bladzijden maar ik heb dan ook veel andere bezigheden). Het viel mij op, net zoals de allereerste keer dat ik het las, dat tegen het einde het lijkt of de auteur aan het einde van haar Latijn is wat haar metaforen en vergelijkingen betreft: het wordt meer een kroniek Alsof ze er snel een einde aan wilde breien. Maar voor mij (nu) leest het vanaf dan wel vlotter.
Eigenaardig: het is de eerste keer dat ik dat boek niet 100% goed vind! Wat ben ikzelf veranderd!
Alles bij elkaar weer een mooie dag dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten