Over onder andere eitjes en pilletjes

Eva kwam heel gewillig mee van bij onthaalmoeder Lutti vandaag. Onderweg babbelde ze honderduit maar weer begreep ik er niet veel van. Later zou Elena stilletjes tegen mij zeggen, terwijl Eva weer volop aan het babbelen was, 'Eva denkt dat ze alles kan zeggen, maar dat is niet waar'.

Rond 13 uur kwam dochterlief thuis en toen ze de overduidelijk moeë Eva rond 13:30 uur in bed wilde leggen en ik daarop zei dat ze beter nog wat wachtte zodat ik Eva niet uit haar bed zou moeten tillen terwijl haar mama en opa de groten afhaalden, stelde onze dochter voor dat Roger én ik vandaag Elena en Matthias zouden afhalen. Dat vond ik een prima idee (en Elena en Matthias ook, merkte ik 😊).

Terwijl we naar "huis" reden vroeg ik iets aan de kindjes. Ik weet echt niet meer wat het precies was maar iets in de trant van 'en hoe gaat het met jullie, kindjes?'
Waarop Elena antwoordde: 'Oma, ik heb nog geen eitjes en Matthias heeft nog geen pilletjes.'
'Pilletjes?' vroeg ik.
'Ja, wij komen toch uit een eitje en een pilletje!'
'Ha - ik had door waaraan de verwarring lag - maar ik bedoelde eigenlijk: hoe gaat het met jullie die kindjes zijn?'
'Ha ja, ik had begrepen dat je vroeg hoe het met onze kindjes gaat. En wij  hebben nog geen kindjes. Kindjes komen toch uit eitjes en pilletjes?'
'Ik dacht eigenlijk dat er zaadjes kwamen bij kijken hoor,' antwoordde ik.
'Hé, je hebt gelijk, oma, ik kon niet op het woord komen!' (Dit is echt letterlijk wat Elena toen zei: let op haar taalgebruik. Heb ik ongelijk als ik denk dat taal een van haar talenten is?)

Matthias probeerde mij ondertussen duidelijk te maken dat we thuis echt een nieuw aangeleerd versje samen moesten lezen ('ik heb het bij, het steekt ik mijn kaft,' herhaalde hij).

Wat we uiteraard deden nog voor Eva (die wakker was geworden) haar deel van de aardbeien, waarvan Elena en Matthias smulden, weigerde op te eten. Een appel wilde ze wel.
En meespelen ook. Dat werd eerst onder andere schooltje spelen (alle poppen werden naar de salon verhuisd) en na het avondeten (onze dochter was toen al weer weg) verstoppertje. Eva doet nu enthousiast mee maar denkt steevast dat het de bedoeling is dat zij mij verklapt waar Elena en Matthias zich verstopt hebben. En zelf  komt ze al kraaiend uit haar verstopplek gelopen zodra ze hoort dat ik in de buurt ben.

"Schooltje spelen" Foto's Roger

Ondertussen had ik een vertaalopdracht aangekregen. Eerst wilde ik die weigeren maar de laatste maanden zijn zo pover geweest op dat gebied dat ik toch maar antwoordde dat ik daar deze avond laat zou voor zorgen.

Na het avondtoilet van de groten, een verhaaltje en een nachtkusje heb ik de tafel afgeruimd, de vaatwasser gevuld en voor Eva's laatste fles gezorgd. Ze dronk er niet veel van. Roger en ik brachten haar naar bed en toen ik eindelijk even wilde relaxen met een boek kreeg ik een (lang) telefoontje van Hendrik.

Ik was pas beginnen te lezen toen onze schoonzoon als eerste thuiskwam. Roger en ik zijn onmiddellijk terug naar huis gereden waar ik nog tot iets voor 24 uur bezig was met die vertaling.