Die kleine dingen

Ik heb het boek "Die kleine dingen" van Helene Hemelaers deze avond zo goed als uitgelezen.
Het zijn in feite columns over "gewone dingen", geschreven door een jonge moeder (ik vraag me af of die columns eerder in een tijdschrift zijn verschenen?).

Ik heb het boek dus niet "van begin tot einde" gelezen. Eerder een hoofdstukje nu, een hoofdstukje dan, een beetje kriskras door elkaar, naargelang ik er tijd voor vond of wilde maken (soms zelfs gewoon terwijl ik wachtte tot het water voor mijn thee kookte -  ik lees vrij snel, tenzij ik bewust vertraag, en het zijn heel korte hoofdstukken).

Dat ik tussendoor geregeld verder las, bewijst dat ik het aangenaam lezen vond (al ging ik, uiteraard, niet met alles akkoord: haar afkeer voor spinnen bijvoorbeeld, die ze stelselmatig elimineert, terwijl ik net die beestjes ontzie - ze noemt "spinnen" dan ook "insecten"!).

Ik denk niet dat ik het boek in zijn geheel ooit zal herlezen... maar misschien wel af en toe een of ander hoofdstukje. De stijl, hoewel heel gewoon, las aangenaam. Af en toe vond ik fouten tegen het standaard Nederlands (dat wil zeggen, variaties waarbij ik me afvraag of ze niet kunnen opgenomen worden in standaard Nederlands, ook al zijn het typische Vlaamse uitdrukkingen of zinswendingen).

Echte spellingfouten of verkeerde zinswendingen en zo verder ben ik immers niet tegengekomen, in tegenstelling tot wat ik soms meemaak bij andere auteurs van wie ik het typoscript nalees!

Kortom, ik vond dat boek niet groots maar wel te genieten! Verplaats het in deze tijd (het is uitgegeven in 1984) en zet het online en je hebt een heel goede blog!