... en dus overtraden we nog eens enigszins de coronamaatregelen. Weer hetzelfde scenario: over en weer naar de dansschool rijden, zonder Matthias deze keer, "ik ga op reis en ik neem mee" spelen met Eva in de (gelukkig mildere) kou. En toch ook heel even ons opwarmen en spelen met Eva in de keuken terwijl haar ouders in een andere kamer aan het werken waren. Ook een tweede keer luisteren naar de nieuwjaarsbrieven toen Matthias thuiskwam, vlak voor Roger en ik terug naar Haspengouw zouden rijden.
Het is pijnlijk: je voelt dat de kindjes op het punt staan jou te knuffelen en, hoewel je geneigd bent ze stevig te omhelzen, moet je herhalen dat het niet mag! Maar... weer merkte ik aan enkele opmerkingen dat de kindjes al heel goed beseffen wanneer we eigenlijk in overtreding zijn!
Negeer al de regeltjes die ze toch maar alle dagen veranderen. En ze hebben ook geen enkel effect. Kindjes laten knuffelen aub !
BeantwoordenVerwijderenWel, spontaan denk ik als jij, anoniem (waarom altijd anoniem?) maar... kinderen begrijpen nog niet waarom je wel je ouders zou moeten gehoorzamen als zij de wetten niet zouden hoeven te gehoorzamen! Vandaar mijn (moeilijke) keuze.
Verwijderen