Er zijn inderdaad verschillende mensen besmet in het rusthuis waar Nany verblijft. Zij zou niet besmet zijn en is daar heel fier op! En, eigenaardig genoeg, lijkt ze het nu veel minder erg te vinden dan de eerste keer dat ze een poosje op haar kamer moest blijven. Of wist ze nog niet, toen ik deze middag belde, dat het niet zo maar voor een paar dagen is? Nany vraagt zich ook niet af hoe dat is kunnen gebeuren hoewel al die mensen drie prikken hebben gekregen. Terwijl ze zich net door die prikken veilig voelden en dus helemaal niet meer voorzichtig waren (waar ik vaak voor gewaarschuwd heb en wat volgens mij uiteraard de oorzaak is).
Jan Gerits blijkt de mail, die ik gisteren kreeg, vandaag ook gevonden te hebben en belde me daar bijna een uur over (hoewel, hij had het ook uitgebreid over zijn echtgenote zaliger die hij enorm mist). We bespreken de zaak verder met Jo als we volgende week even samenkomen. Voor zover de coronatoestand het dan toelaat, zullen we dat hier doen op een zo veilig mogelijke manier. Nu het te koud is om op een terras te zitten, vind ik het immers niet het moment om zulke bijeenkomsten in een café te houden. Al vind ik heel die toestand weer vreselijk voor de horeca!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten