Gisteren avond laat kreeg ik nog een telefoontje van dochterlief. De kindjes logeerden bij hun andere grootouders en deze avond werden schoonzoon en zijzelf ook daar verwacht. Of het misschien een goed idee was als ze eerst even langs hier reden, met mij even een bezoekje aan Roger brachten en me terug naar huis reden voor ze naar haar schoonouders reden. Uiteraard vond ik dat een uitstekend idee en ik ben ze dan ook heel dankbaar dat ze die enkele uren intimiteit aan ons hebben opgeofferd.
Roger was heel blij (eigenlijk was ik van plan niet te gaan vandaag wegens nog veel te koud en omdat ik niet elke dag een buur wil lastig vallen). We zaten gezellig te praten toen de echtgenote van Rogers kamergenoot voorstelde het gordijn tussen de twee bedden dicht te trekken. Zo zouden we een beetje meer privacy krijgen terwijl zij naar de voetbal keken.
Veel privacy kregen we echter niet met al dat voetballawaai! Weer vroeg ik me af of een eenpersoonskamer toch niet beter zou zijn (ik mag nog altijd vragen om te veranderen). Maar ondertussen is de oorzaak van de ontsteking gevonden naar het schijnt en Roger kreeg te horen dat hij weldra naar huis mag: heeft van kamer veranderen dan nog zin?
Toen we even later afscheid namen van Roger en voorbij het scheidingsgordijn naar de deur liepen, zagen we dat Rogers kamergenoot en zijn vrouw zaten te slapen voor die lawaaierige tv-beelden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten