Ik dacht na al die jaren en onze vele wandelingen in en rond Kerniel het dorp goed te kennen. Maar blijkbaar vergiste ik me.
Een vervallen schuur die we soms in het voorbijrijden zagen, bleek Roger al lang te intrigeren. Vandaag sloegen we het weggetje is dat er naartoe leidt. De schuur is nog in vakwerk, en wordt inderdaad niet meer onderhouden. Misschien heeft de eigenaar ervan dezelfde discussie met zijn vrouw als Roger met mij over onze stallen?
(zie http://jessymaesen.blogspot.com/2010/04/kip-en-ei.html ).
Nu is het wel zo dat de schuur die we zagen veel mooier is dan onze stallen!:-)
Van daar voerde het pad ons langs een berm met wilde roosjes, vlierstruiken, prachtige papavers op een hoge stengel, in het zachte briesje wiegende gerstvelden, en fruitplantages (kersen, rode bessen, die begonnen te rijpen).
Onder weg ontmoetten we ook twee vrij grote poelen, vlak na elkaar. De eerste zat vol dikkopjes.
Toen we bovenaan de helling kwamen, wilden we een lus maken, maar dat bleek niet mogelijk via het dal en de fruitplantages, en zou alleen kunnen via Gors-Opleeuw, maar dat leek ons een beetje te ver.
Dus zijn we op een zeker ogenblik op onze stappen teruggekeerd. En eigenlijk vond ik dat niet erg, want het was een bijzonder mooi pad.
Ware het niet het constante lawaai van het verkeer op de steenweg Borgloon-Kortessem (waar we heel vlakbij waren), ik zou het zelfs een idyllisch pad durven noemen.
Vanop dat wandelpad vertrokken nog twee andere wandelwegen (bewegwijzerd): misschien moeten we een van de volgende dagen eens gaan kijken waar die ons naartoe voeren?
O ja, en vandaag viel ik op deze leuke site, met mooie foto’s, waar je ook kunt lezen over verschillende wandelingen die we zelf hebben gemaakt (maar dan wel niet via een ‘wandelboekje’: wij houden niet van voorgekauwde wandelingen): http://wandelaar3680.skynetblogs.be/ .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten