Deze middag, we kwamen net terug van een wandeling in Jesseren, kregen we (na jaren) onverwachts het bezoek van onze ex-schoonbroer (de ex-man van een van Rogers zussen) en zijn vriendin. In de tuin hebben we wat gedronken, hapjes gegeten en gebabbeld over vroeger, reisherinneringen uitgewisseld en beloofd dat we elkaar vaker zouden ontmoeten. Roger en ik wilden deze avond naar een ‘mosselfeest’ en eventjes dachten onze bezoekers met ons mee te gaan, maar uiteindelijk zijn ze toch thuis gaan eten: ze hadden nog etenswaren liggen die absoluut op moesten.
Wij gingen dus naar Bommershoven. Roger zijn aangetrouwde kozijn (‘neef’ in goed Nederlands, maar ik vind ‘kozijn’ veel duidelijker) is de voorzitter van de plaatselijke fanfare aldaar, die elk jaar tweemaal een ‘mosselfeest’ organiseert. Als we vrij zijn, gaan we er naartoe. Omdat de mosselen er ontzettend lekker zijn maar ook omdat we er meestal een deel van Roger zijn familie ontmoeten.
Deze keer heb ik er wel een andere, zeer bijzondere ontmoeting gehad! Terwijl Roger even naar toilet was, riep een vrouw (ze viel wel op: goed in het vel, met een heel mooi gezicht, geblondeerde haren, opvallende juwelen en wit-rode kleren, en een heel bleke huid die echt afstak bij haar donkerbruine ogen) die alleen aan een tafel zat, me toe: ‘Kom toch hier zitten!’.
Na wat geaarzel (ik kende de vrouw helemaal niet) heb ik dat toch maar gedaan. Ze bleek een Dominicaanse te zijn, die heel goed Nederlands sprak (al verraadde haar accent haar buitenlandse afkomst), de vriendin van de secretaris van de fanfare. Ze bleek zienersgaven te hebben (‘Het zit in de familie bij ons’). En ze kon goed met wijn om!
De conversatie werd echt boeiend! En nadat de meeste bezoekers weg waren, terwijl de organisatoren alles opruimden (wat een werk toch!) hebben we nog samen wat gedronken aan de bar (dat laatste werd geoffreerd door de Fanfare) en hebben we adressen uitgewisseld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten