Deze nacht, rond 4 uur, begon het te regenen en te donderen. Na enkele oorverdovende knallen (die Roger en mij wakker maakten) bleef het rommelen in de buurt. Roger lijkt het niet gehoord te hebben, maar ik heb praktisch niet meer geslapen, bang dat ik was dat het onweer dichterbij zou komen. Rond 9 uur zijn we opgestaan. Het goot nog steeds, en na een snelle hap in de tent – terwijl ik controleerde of we nu toegang hadden tot het Internet, want gisteren avond hadden we geen verbinding, constateerde dat de verbinding deze keer tot stand kwam, en snel de post van gisteren online zette – begonnen we de tenten op te plooien. Die waren natuurlijk druipend nat en we hoopten dat we ze op de volgende camping snel zouden kunnen laten drogen. Het inpakken gebeurde een beetje chaotisch: het donderde weer, de regen bleef vallen, en de straatjes van de camping veranderden stilaan in beekjes. In die diluviale regen werkten we zo snel mogelijk, maar, ondanks onze regenjassen, werden we zelf nat tot op de huid. Ik ben uiteindelijk rillend van de koude de auto ingekropen.
Maar eens we weg waren, vond ik het wel mooi, dat contrast tussen de donkergrijze lucht en de daaronder voornamelijk akkergele vlakte met hier en daar groene toetsen. De regen hield op en af en toe priemde een zonnestraal door de wolken, alles nog mooier makend. Maar het bleef koel: rond 12 uur was het nog maar 17°C.
We luisterden naar de radio. Eerst naar het nieuws, op de Nationale Spaanse radio en weer stelde ik vast dat ze veel te snel praten. Ik snapte er niet veel van. Daarna ging het over de gevaren van piercings en naar gelang de tijd verstreek, begon ik meer te begrijpen. De enige manier om te wennen aan dat snelle spraakdebiet is inderdaad veel ernaar luisteren.
Rond 12:40 zagen we aan de horizon grijze tafelbergen oprijzen. Iets later reden we inderdaad Aragon binnen. De regen hield op, de hemel klaarde op, en de landschappen werden typisch Aragonees. Afwisselend hoogvlakten, met bruine en grijze aarde en hier en daar een toetsje groen, ketens grijze heuvels met plukjes groen, en daarboven geregeld een roofvogel. Op de kale heuvels soms een eenzame kerk, soms een ruïne, en af en toe een Osborne-stier ontdaan van zijn publiciteit.
En... Iets verder zeker honderden windturbines boven op de heuvels.
Om 15:30 kwamen we aan op de camping van Saviñan, niet ver van Calatayud. We hebben hier al enkele keren gekampeerd, kennen de buurt goed, het is dus niet de bedoeling hier lang te verblijven... Maar de tenten moesten zo snel mogelijk drogen. Wat ze ook deden in de zon.
Na enkele boodschappen en een korte wandeling in het dorp kwamen we bij de tent eten. Ondertussen betrok de lucht weer... En terwijl we nu in onze leeftent zitten (het is niet warm), begint het weer te regenen!
Hier is geen Wifi. De uitbaatster zei ons dat het niet tot hier zou kunnen reiken omwille van de bergen. Larie natuurlijk: in Saint-Jean de Maurienne waren we veel meer omringd door bergen, en daar konden we wel online. Volgens Roger en mij hadden de uitbaters gewoon geen zin om Wifi te laten installeren.
Later op de avond
Het regent niet meer! Hopelijk zijn onze tenten morgen ochtend weer droog en kunnen we verder rijden. We twijfelen nog tussen Toledo en Plasencia als bestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten