Naar Dénia

We zijn vandaag van kwart voor 11 tot 16:25 onder weg geweest, voor amper 140 kilometers. We hebben dan ook gewone wegen genomen en zijn dwars door de bergen gereden. Vermoeiend voor Roger, maar vaak heel mooi.

Eerst reden we naar het dorp van Navalon, om daarna nog hoger de bergen in te klimmen, langs smalle, kronkelige wegen. Na Moixent, waar we het een en ander kochten voor onze picknick, volgden we de vallei van een droogstaande rivier. Aan de andere kant van de weg rotsen en langs de rivier mooie roze bloemen die ik niet ken. We klommen daarna weer de Serra Grossa in, tot op een pas. Daarna een duizelingwekkende daling.
Kort na onze picknick reden we de Comunidad de Valencia binnen, waar ik aan de reclameborden enzovoort opmerkte dat de taal iets verschilt van het Castellano.

In Rugat zagen we een aanwijzing naar een camping. Het was toen amper kwart voor 2, maar misschien toch maar een nachtje daar verblijven? We gingen een kijkje nemen en wandelden even rond de camping, die ons niet aanstond. Dus maar verder gereden.

Om 14:30 zaten we in Oliva, onder Gaudia. Dan reden we richting Alicante tot aan de afslag naar Dénia. Vanaf daar zagen we niets dan flatgebouwen langs de weg (en hier en daar daartussen een weggetje naar de zee). Echt mooi mag je dat niet noemen, maar de gebouwen waren wel minder lelijk dan de meeste aan onze kust. Er stonden ook geregeld prostitués langs de weg!

Om 15 uur kwamen we in Dénia aan. Een camping vinden ging niet vanzelf. Degene die onze GPS had aangewezen bleek niet meer te bestaan. En een aanwijzing naar een andere camping zagen we nergens. We zochten dus het bureau voor toerisme en toen we dat eindelijk gevonden hadden, bleek dat gesloten tot 16 uur. In afwachting gingen we een biertje drinken, want ondanks de felle wind, was het dorstig weer (rond de 30°C).
In het bureau voor toerisme gaf men ons het adres van 4 campings en een plattegrond van de stad. Uiteraard zochten we op waar Elvira en Geert zouden verblijven. En merkten dat een van de campings daar vlakbij ligt.
Om 16:25 kwamen we dan op deze camping aan.
De prijs is hoog (30 euro per nacht, maar tja, we zijn aan de kust), de percelen zijn vrij klein, we hebben niet veel schaduw, er staan heel veel (op dit ogenblik lege) caravans, maar we zitten vlak aan zee, en we hebben op onze kampeerplekje een eucalyptus, een naaldboom en een palmboom staan.
Nadat we geïnstalleerd waren, gingen we even wandelen langs de zee. En merkten dat we echt om de hoek zitten van Geert en Elvira.

Ik had voorzien dat we drie nachten in Toledo zouden blijven, daarna nog twee nachten ergens tussen Toledo en Dénia. Maar dat is dus niet uitgekomen, wegens het lawaai in Toledo en de rare camping van gisteren. Elvira en Geert zouden deze avond in Dénia aankomen, heel laat. Morgen wilde ik ze laten rusten van hun lange reis, en dus hadden we voor woensdag afgesproken.

Ze zijn aangekomen: tijdens nog een avondwandeling hebben we hun auto zien staan. Maar ze weten niet dat wij hier twee dagen te vroeg zijn aangekomen... Ik laat hen de rust die ik beloofd heb en de afspraak blijft dus voor woensdag. Ik wil niet dat ze zich verplicht zouden voelen om ons vroeger uit te nodigen. Al was het moeilijk om niet even aan te bellen!

En ik weet dat ze dit niet kunnen lezen deze avond of morgen. Elvira heeft me verteld dat ze niet online kunnen op hun flat.

We hebben wat rondgekeken naar restaurantprijzen. Op sommige plekken is het te doen, maar een restaurant vlakbij het appartement waar onze kinderen verblijven en de camping afficheert een menu van 80 euro! Drank niet inbegrepen. Nu, wij zijn weer bij de tent blijven eten. Roger had zin in mosselen en dat hebben we dan maar klaargemaakt.

In tegenstelling tot in Toledo is hier en ruime keuze aan grootwarenhuizen. En het is helemaal niet zo druk als ik vreesde. Het strand (rotsen) ligt er zo goed als verlaten bij.