Babysitten

Toen we om 12:30 uur Elena en Matthias afhaalden bij Lutti, lachte onze jongen meteen naar ons (zou hij ons toch al herkennen? Hij lacht telkens als hij ons ziet) en kwam Elena aangelopen met een maxi cosy vol poppen (ze kon hem amper dragen!). Ze vertelde dat die “kindjes” nu sliepen, maar net daarvoor hadden gegeten, dat ze straks een schone Pamper moesten aankrijgen, enzovoort.  Ook had ze het over wat ze zelf had gegeten en hoe lekker het was: het duurde een hele tijd voor we haar mee naar huis kregen.

Daar begon ze pas rond 14:40 uur aan haar dutje. Blijkbaar is ze in een “poppenfase”, want eerst moesten ook haar eigen poppen verzorgd worden, moesten ze allemaal gaan slapen (onder andere in de maxi cosy van Matthias). Ze ging wel nog even “op reis naar Spanje” waar ze “mooie speeltjes” kocht voor haar poppen, die ze ons kwam tonen nadat ze “terug thuis was”: blokjes in alle kleuren.

Matthias, die sliep ondertussen.

  

Foto’s Roger

Maar kort nadat Elena aan haar dutje was begonnen (na een verhaaltje over een draak), werd hij wakker. Hij bleek aan zijn flesje toe. En dronk dat heel gretig leeg. Daarna bleef hij nog een hele tijd op mijn arm zitten en kreeg wel vijf dikke oprispingen. Hem verschonen moest ik ook, want hij had ondertussen zijn Pamper bevuild, en ook zijn hemdje. Het was de eerste keer dat ik Matthias omkleedde en het viel mij op hoezeer hij daarvan genoot. Een sensueel ventje?

Daarna legde ik hem in zijn box waar hij zich opvallend goed bezighield met zijn speeltjes (en op zijn buik gelegen, want ik veranderde hem soms van houding, al pogingen deed om te kruipen). Hij viel daar uiteindelijk in slaap.

Iets voor 17 uur werd Elena wakker. Die weinig fruit wilde eten (amper één kiwi, zodat ik de sinaasappel die ze “besteld” had en die ik in partjes had verdeeld, maar zelf heb opgegeten) maar wel twee yoghurtjes: eentje met appel en eentje met aardbeien. Rond die tijd vroeg ze weer opvallend vaak naar haar mama. En ik maar uitleggen dat die moest werken.

Matthias sliep nog steeds, en ik moest met Elena tekenen. Alleen vonden we haar “kleurtjes” niet. Ik gebruikte dan maar haar magnetische tablet en moest verschillende keren “Mama, papa, Elena en Matthias” tekenen.

Omdat ik voor het avondeten moest zorgen, vroeg ik haar nu of zij niet voor haar kindjes moest zorgen. Natuurlijk! En ze was echt heel fel in de weer met haar poppen toen haar papa binnenkwam.

Ondertussen was het eten zo goed als klaar. Roger heeft wel serieus gezondigd! Ik had rode kool voorzien en stuurde hem boodschappen doen: 2 worsten (ik weet dat onze schoonzoon en Elena dat lusten) en twee kleine hamburgers (voor Roger niet ideaal maar toch minder vet dan worsten, en voor mezelf alleen in functie van mijn lijn) maar hij kwam terug met 4 worsten!

Net toen we begonnen te avondmalen, werd Matthias wakker: hij wilde nog een flesje. Dat ik hem gaf en dat hij weer gretig uitdronk. Maar, toen, na zijn “boertjes”, zijn papa hem in de relax wilde leggen, vond Elena dat geen goed idee: ze stelde voor dat zij zelf in die relax zou gaan zitten. Weer even jaloers?

We zijn kort na het eten vertrokken, zodat onze schoonzoon nog op zijn manier kon genieten van zijn avond . Maar nog even dit vertellen: hij wist me meteen te zeggen waar de “kleurtjes”, waar Elena en ik zo lang naar gezocht hadden, lagen, legde ze goed in het zicht. Even later zag Elena die liggen, en kwam ze heel enthousiast naar mij gelopen: ‘Oma, kleurtjes gevonden!’.

Uiteraard moesten we nog een beetje tekenen voor Roger en ik vertrokken! Zij tekende een appel (groen en een soort cirkel), een banaan (geel en langwerpig) en een sinaasappel (oranje, maar langwerpig) waarop ik zei dat ik dat laatste niet zo goed vond. Toen moest ik het overdoen. En warempel, ze zei meteen ‘goede appelsien’! (Vlamingen zeggen “appelsien” voor “sinaasappel”).