Eigenaardig! Nu Kerstmis zijn religieus tintje zo goed als verloren heeft, wil iedereen, gelovig, atheïst of heiden, dat feest vieren. En heeft iedereen het heel druk de dagen ervoor.
Wij deden vandaag onze wekelijkse boodschappen en de drukte was amper te doen in de drie winkels die we bezochten. ‘Waarom hebben we zo lang gewacht voor onze boodschappen,’ verweet een geïrriteerde Roger me, ‘we hadden die toch ook zaterdag kunnen doen?’
Inderdaad, maar ik vermoed dat het die dag nog drukker is geweest!
En… tijdens de vorige boodschappensessie ineens alles indoen voor twee weken leek me niet interessant, vooral omdat ik dan een menu voor twee weken op voorhand moet opstellen. Eén week vooruitzien op gebied van eten, en daarbij rekening houden met wat we nog in huis hebben, met voldoende afwisseling en met Roger zijn gezondheid, vraagt van mij al enorm veel fantasie!
Waarschijnlijk zal “een menu opstellen voor twee weken” er toch wel ooit moeten van komen: eens we omwille van onze leeftijd noodgedwongen alles aan huis zullen laten leveren, zal ik, bij gebrek aan geld, niet om de week van die dienst kunnen gebruikmaken.
Maar kom, we zijn zonder te veel moeite uit de drukte geraakt, hebben nog een lid van Heemkunde Groot Heers ontmoet die ook vertelde dat hij zo gauw mogelijk uit de winkel wilde, hebben lekker gegeten deze avond en hebben de avond kunnen doorbrengen met interessante zaken (wat Roger betreft vooral boeken rangschikken; het houdt maar niet op! 
Ikzelf dook weer in de relax met bittere chocolade smeltend op mijn tong, en met een pas uitgegeven boek van een auteur die we persoonlijk kennen. En van wie ik de naam niet ga verklappen, want weer ben ik serieus ontgoocheld. Zoveel fouten, zoveel gallicismen, zoveel kromme zinnen, zoveel punctuatiefouten, zoveel ontgoochelingen dus. Nee hoor, het is geen uitgave in eigen beheer: er is een uitgever aan te pas gekomen!
Je voelt wel dat auteur plezier heeft beleefd aan het schrijven van zijn/haar spannend verhaal. Voor mij is dat echter niet voldoende: er spelen zich genoeg (spannende) verhalen af in mijn eigen hoofd!
Hoewel ik dat plezier van het “schrijven van wat in je opkomt” herken, is dat niet genoeg (denk ik toch) om er anderen mee te plezieren. Of zijn de meeste lezers al tevreden met een verhaal dat evengoed efemerisch mondeling verteld wordt?
Om deze dag te eindigen heb ik gekeken naar nog eens een aflevering van Star Trek terwijl ik rondom ons huis de wind hoorde razen! En daar heb ik wel heel fel van genoten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten