Moe!

Gelukkig was de sneeuw zo goed als gesmolten toen we deze ochtend naar de school van Elena reden. Weer zag ze ons van ver staan op de speelplaats en vloog ze al lachend op ons af. Hoewel het heel koud was (de hele dag rond de 0°C) vertelde Elena ons dat ze uitkeek naar de winter met zijn sneeuw. Ik antwoordde spontaan dat ik dacht dat het al winter was maar werd gecorrigeerd: ‘Oma, het is toch nog herfst!’. Toen vertelde ik dat het gisterenavond bij ons had gesneeuwd en dat ik dus dacht dat het winter was, en dat vond Elena heel grappig: sneeuw bij ons en niet bij haar, én ik die me in de seizoenen vergiste daardoor!

Lutti vertelde bij onze aankomst dat Matthias ineens boos was geworden en dat ze niet doorhad waarom. Hij leek inderdaad te mokken, maar dat veranderde gauw toen hij onze aandacht kreeg: ik vermoed dat Lutti even te veel met een andere baby bezig was en dat Matthias jaloers werd!

Na het middageten moest ik bij kapster Annelies zijn die maar ineens ook Roger zijn haar onder handen nam. Een half uur later waren we al terug  “thuis” waar onze dochter Elena aan het voorlezen was en Matthias al aan zijn dutje bezig was.

Onze dochter begon aan haar lesvoorbereidingen, Elena en ik speelden: gezelschapspelletjes, puzzels in elkaar steken en rollenspelletjes. Volgde een vieruurtje, met onder andere wafels gekregen van Lutti.

 Foto’s Roger

Daarna ging Elena even spelen bij buurmeisje Anna. Matthias genoot weer even van onze exclusieve aandacht.

Na het avondeten (nadat onze dochter was gaan lesgeven en terwijl haar man de kindjes in bad zette) zijn Roger en ik vrij snel terug naar huis vertrokken: er was immers weer een vertaling aangekomen, had ik gemerkt op mijn smartphone.

Daar heb ik thuis een goed uur aan besteed en daarna heb ik eindelijk die twee vriendinnen beantwoord (en ook kort andere mails die vandaag waren binnengekomen), een wasmachine in gang gezet,  die was te drogen gehangen en tussendoor nog een uurtje gelezen.

En nu word ik ineens overvallen door een vreselijke vermoeidheid!