Rond half tien deze ochtend een telefoontje maar ik was te laat om op te nemen.
Na onze brunch tikte ik 1919 op de telefoon en hoorde dat we Ivo Hermans van De Koerier van Navarra hadden gemist. Ik belde hem terug en toen volgde een heel eigenaardige conversatie. Hij zou ons niet opgebeld hebben maar ik belde wel net op het moment dat hij een verzending voor mij aan het klaarmaken was: het papieren typoscript van het boek over Dirk Lambrechts, om na te lezen. Zeer raar: onze telefoon kan toch niet liegen als ik 1919 maak? Ik bedoel: ik kan me toch niet ingebeeld hebben dat Ivo ons opbelde? Hij was heel zeker van zichzelf: hij had ons niet gebeld! Hoogst eigenaardig!
Nadat ik de salon onder handen had genomen (Roger heeft gestofzuigd) en mijn laatste vertaling had nagelezen, genoten we van het lenteweer. Roger wilde eerst nog eens naar de “verlaten” stallen van boer Ruison die Paul Boes ons in 2003 had getoond. Ik herinnerde me daar niets van! Alzheimer?
De stallen bleken nu niet meer leeg: we hoorden varkens knorren! Ik vroeg me wel af of die dieren ergens licht binnen kregen: op het eerste gezicht niet.
Daarna reden we naar Boekhout waar we een dik halfuur rondwandelden. Niet echt een inspirerend dorp. Buiten de mooie kerk en een paar boerderijen, te veel villa’s. Roger maakte dan ook geen enkele foto.
Thuis snel enkele mails beantwoord (onder andere een van Ivo Hermans, bevattende een tekst die hij ons vroeg na te lezen) en voor het avondeten gezorgd (een koude schotel: daar nodigde de lentetemperatuur toe uit).
Ook een mail van Jan Gerits beantwoord. Roger Janssen, auteur van de laatste monografie had zijn 50 bestelde exemplaren nog niet gekregen. Ingrid Lenaerts moet daar normaal voor zorgen, maar sinds het overlijden van haar man Richard is zij heel vaak op reis.
Dan maar gebeld met Edith die voorstelt morgen die Limburgse monografieën zelf te brengen. Ik vraag me echt af of dat goedkoper is dan ze met de post op te sturen? Of heeft Edith zin in een dagje Maaseik?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten