Om 11 uur haalden we onze Leuvense vriend Karel af aan het station van Sint-Truiden. We reden eerst naar Landen, dan naar Zoutleeuw waar we een poosje rondliepen en iets gebruikten in een gezellig cafeetje, reden terug naar Sint-Truiden waar we iets aten in het chique maar te dure Nieuwscafé (het eten was zelfs zijn prijs niet waard – relatief te veel brood en frieten - al was de wijn heel lekker) en daarna een koffie dronken op een van de meer bescheiden (en dus aangenamere) terrassen op de Grote Markt. Van daar reden we naar het domein Nieuwenhove waar we nog een wandeling maakten, een biertje dronken (blonde Bink voor mij) en naar de stilte en de vogels luisterden.
We hebben bijgepraat, veel gelachen, veel herinneringen opgehaald, waren soms heel nostalgisch bij het denken aan Colette, de overleden partner van Karel, aan zijn broer Dirk zaliger en andere overgegane vrienden, en aan onze jeugd maar wat deed zulke dag me weer deugd! Jammer dat het niet echt warm was. Iets over 20 uur namen we afscheid van Karel aan het station.
Toen Roger de parking aan het station wilde verlaten, reed hij eerst even achteruit. En ik hoorde een zachte bons. ‘Je rijdt ergens tegen’, zei ik. Hij stapte uit, ging kijken en inderdaad, een meisje stond daar hysterisch te tieren dat het ongehoord was: zo maar tegen hun auto botsen. Ik vroeg of er schade was, ze moest toegeven dat ze niets zag, we excuseerden ons (gemeend: we vonden het gebeuren al dom genoeg). Toen we opnieuw wilden vertrekken, werd er op de ruit gebonkt. De vriend van dat meisje. Er was wel schade. Ik vroeg waar en werd met mijn neus op de motorkap geduwd waar ik, ondanks mijn bril, niets op zag. ‘Jawel, er zijn schrammen’, blafte de jonge heer. Afijn, we hebben dan maar zo’n aanrijdingsformulier ingevuld en dat duurde me weer veel te lang. Het was immers de allereerste keer dat wij zoiets invullen én toen was het al echt koud (ik heb thuis nog lang zitten narillen). De blaffende jonge man leek dat formulier veel beter te kennen dan wij! Een ervaringsdeskundige?
Thuis nog snel wat opgeruimd en na een lang telefoontje eindelijk nog even tijd besteed aan ons huiswerk voor de werkgroep WOI.
O ja, en we vonden in de bus de geboorteaankondiging van Liv, dochter van Rogers petekind Annelies (dochter van zijn jongste zus). Welkom op deze wereld, meisje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten