Verborgen plek en verborgen fazanten in Borgloon

Deze ochtend werden we wakker gebeld door Ivo Hermans. Hij had mijn mail van gisteren al beantwoord maar uiteraard had ik dat antwoord nog niet gevonden. Hij vindt het goed als we al onze correcties doorsturen (en dus niet alleen onze opmerkingen over de inhoud eruit lichten). Hij heeft gelijk: je kunt nooit door te veel mensen een tekst laten nalezen. Roger bijvoorbeeld las deze dag verder en vond nog enkele fouten (waarvan één die ikzelf niet had opgemerkt).

Nadat we allerlei rommel naar het containerpark hadden gebracht en vlees hadden gekocht voor morgen (daarover later meer) maakten we een vrij lange wandeling in de buurt van Borgloon. Eerst wilde Roger weer naar Kuttekoven stappen, maar ik verkoos de andere richting uit te gaan van aan het vroegere station en dat bleek een heel goed idee.

Deze keer liepen we ook niet naar Kerniel, maar wel een voor ons onbekende beemd in, die ons voerde naar een bosje. In die beemd hoorden we ongelooflijk veel fazanten, en zagen we er zelfs  enkele rondvliegen. Het is ons gelukt er slechts één (en zelfs dat is jammer) zo te verstoren dat de vogel verschrikt opvloog (en toch deden we ons best om zo stil mogelijk te stappen).

 Links aan de horizon de kerk van Kerniel en rechts het klooster van Colen (klik om te vergroten)

 Wie weet wat dat toestel is? (foto’s Roger)

In dat bosje liepen we echter vast en we moesten dus wel op onze stappen terugkeren. Jammer, want ik begon er echt van te genieten, mijn knieën en heupen waren pas “ontroest” en ik hoorde het verkeerslawaai in de verte bijna niet meer.

Thuis was het tijd om te koken. Linzensoep voor deze avond; en voor morgen ‘'groene soep” (veel groenten!) en “mijn” spaghettisaus.

Nog even Hendrik aan telefoon gehad (na Nany) en hem proberen  hier te krijgen tegen morgen (dan krijgt hij immers één van zijn lievelingsgerechten – en eentje dat voor mij in bijna een handomdraai klaar is) maar hij wilde niet. Te veel volk, maar daar vertel ik morgen of overmorgen meer over.

En… een telefoontje gekregen van Leuvense vriend Paul, een heel vroege vriend van Dirk Lambrechts. Met ongeveer dezelfde klachten als waar ik het gisteren over had (onder andere over het egotrippen van  sommige medewerkers aan dat boek over  Dirk).