Na zonneschijn komt regen

De zon scheen deze ochtend: na onze brunch en een paar huishoudelijke taakjes stelde ik een wandeling voor. 'Zouden we niet eerder mijn nicht Jeannine bezoeken,' opperde Roger, 'en daarna daar in de buurt wat rondwandelen?'

Ik belde naar Jeannine: we waren welkom. Ook haar broer en schoonzus waren daar. Er werd taart gegeten en koffie of thee gedronken. De rijsttaart (waarvan ik toch maar een stukje proefde) was ontzettend lekker: volgens mij zijn Limburgse taarten ("Limburgse vlaaien") echt de beste!
Een van de twee honden van Jeannine was deze nacht op 14 jaar gestorven en zij haalde herinneringen op aan haar trouwe huisdier. De andere hond kwam bij mij weer aaitjes bedelen.
En... ineens herinnerde Roger zich dat we vandaag nog iets moesten regelen in De Horne. We namen dus afscheid en reden naar Vechmaal.

Onderweg viel er een heel koude regen uit een nu mooie grijze lucht: met zulk weer zouden we toch geen wandeling gemaakt hebben, suste ik mijn geweten (Roger moet immers veel bewegen). Nadat we de zaken in De Horne hadden geregeld, reden we naar huis waar ik snel zorgde voor een soepje en daarna een stoofschotel in gang zette.

Het bleef regenen en terwijl ons gerecht sudderde, lazen we de kranten online en telefoneerde ik even naar Elena. Zij wordt vandaag immers 5 jaar! Onze grote meid vertelde me enthousiast over het feestje in de klas. Daarna was het tijd om ook onze vriend Roger Beeckman via mail te feliciteren: hij wordt vandaag immers 87 jaar!
Ondertussen was het bijna 19:30 uur geworden. Roger (de mijne dus) herinnerde zich ineens: 'Hé, ik moet wel om 19:45 uur op een bestuursvergadering van Heemkunde zijn!'
Daar had ik helemaal niet meer aan gedacht.

Roger vertrok en na een uurtje lectuur beantwoordde ik een mail van Bernadette voor ik rond 21:30 uur een paar aardappelen opzette.

Iets na 22 uur kwam Roger thuis en aten we eindelijk ons hoofdgerecht. Het regende nog steeds.