De kindjes zijn vertrokken en ik voel me moe

Vandaag om 6:30 uur wakker gemaakt door Elena die dacht dat het tijd was om op te staan en dus ook Matthias wakker maakte. Ik heb ze allebei nog in slaap kunnen wiegen maar even nadat ik zelf tussen hen beiden was in slaap gevallen, wekte Elena ons weer: ze was haar knuffel Koewa verloren. Wij dus zoeken: onder de bedden, tussen de twee bedden, onder de donsdeken van Elena, onder de kussens, we vonden hem maar niet.
Elena herinnerde zich die keer dat ze een andere Koewa was verloren tijdens een logeerpartij hier (ik weet niet of ze de "danseresjes" daaraan koppelde) en was al serieus aan het treuren. Ikzelf wist echt niet meer waar ik moest zoeken, en ondanks mijn vermoeidheid (veel te weinig slaap gehad), probeerde ik de kindjes bezig te houden met aangenamere zaken. We zaten immers op de kamer van hun mama die daar boeken, knutselwerkjes, poppetjes, snuisterijen en nog veel andere interessante zaken heeft achtergelaten.

Ineens dacht ik eraan Matthias bedlinnen af te nemen en ja hoor, tussen het laken en de donsdeken lag de Koewa van zijn zus. Ben ik toch weer even ingedommeld en heeft Elena daarvan geprofiteerd om te gaan rollebollen met haar broer en op zijn bed?

Het was toen al 8:30 uur geworden en we stonden dus maar "echt" op. Roger voegde zich na een poosje ook bij ons.

Na het ontbijt hebben de kindjes nog veel gespeeld met de poppetjes en de boerderij. Na het middagmaal reden we naar het provinciaal domein Nieuwenhove. Daar wandelden we rechtstreeks naar de speeltuin.

Jammer genoeg maakte Roger daar geen foto's. Maar ik had de indruk dat Elena en Matthias het heel prettig vonden.
Uiteraard kregen ze daarna een ijsje, na een korte boswandeling.

Foto's Roger

Onderweg naar Sint-Truiden waren de kindjes in slaap gevallen maar toen we terug thuis waren, leken ze wakkerder dan ooit. Ze hebben weer druk gespeeld terwijl ik onder andere voor het avondeten zorgde.

Toen hun ouders aankwamen met kleine Eva, zaten Elena en Matthias echter al een poosje aan de pc van Roger waar ze samen naar filmpjes keken (sprookjes maar ook - ik weet niet hoe ze dat gevonden hebben - toneelvoorstellingen gegeven door kindjes).

We aten. Eva zat even op mijn schoot terwijl haar ouders zorgden voor het avondtoilet van haar zus en broer, en warempel, ze probeerde de bladzijden van het prentenboek, dat we voor haar kochten, zelf om te draaien, wat haar een paar keer lukte.

De kindjes vertrokken met hun ouders naar het Leuvense en ik ruimde het speelgoed op terwijl Roger de vaatwasser vulde.

Tijdens dat opruimen en ondanks mijn rugpijn moest ik constant terugdenken aan de geheimpjes die Elena en Matthias mij toevertrouwden terwijl zij van een ijsje smulden en Roger - die zoals ik een biertje had besteld - even naar het toilet was. Ik vroeg me af of ik niet een apart dagboek voor elk kind zou moeten beginnen (dat deed ik destijds ook voor onze kinderen, maar uiteindelijk was dat niet vol te houden en ben ik overgestapt naar een gemeenschappelijk dagboek voor de drie na, meen ik me te herinneren, Zegers vormsel).

Pas na het opruimen bekeek ik de binnengekomen mails zorgvuldiger (ik had tijdens de dag al wel kunnen vaststellen dat er - gelukkig - geen vertaling bij was) en merkte ik dat er weer enkele bestellingen waren binnengekomen voor de monografie over Jos Pieters. Ik heb nog steeds geen tijd gevonden om Jan Gerits te vertellen over het succes van zijn jongste monografie en nu voel ik me daar echt te moe voor!

Ik zou vanaf morgen eigenlijk al opnieuw moeten beginnen schoonmaken, maar daar heb ik helemaal geen zin in! Gelukkig wordt het nu eventjes rustiger voor ons (hoewel, er staat nog te veel op ons programma volgens mij).