En ik?

Bij het opstaan vond ik een dringende (niet zo lange) vertaling die ik voorrang gaf. Nog voor onze brunch werd die dus geleverd.

Nadat we iets hadden gegeten, belde ik naar Nany (telefoon in mijn linkerhand, bezem in mijn rechter, want ondertussen was ik de keuken aan het opruimen). Ik dacht immers dat ze zaterdag uit was gaan eten met onder andere tante José, en graag daarover zou vertellen, maar ik vergiste me: dat bleek gisterenavond te zijn geweest. Nany had veel te vertellen, niet alleen over het uitstekende restaurant (ik krijg van haar binnenkort een kaartje met alle adresgegevens), maar ook over al haar andere bezigheden en ontmoetingen. We hebben een dik halfuur aan telefoon gehangen.

Daarna moest ik dringend strijken (en als ikzelf zeg dat ik "moet" strijken, is het echt dringend: de vorige keer was maanden geleden). Tijdens die karwei had ik tijd genoeg om te denken aan onze boodschappenlijst en aan wat ik volgende zaterdag zal klaarmaken (we krijgen dan bezoek). Beste bezoekers, het wordt een eenvoudig etentje hoor: is het belangrijkste niet gewoon bij elkaar zijn?:-)

Dan volgden de boodschappen in Sint-Truiden.

Thuisgekomen wilde ik onze werkkamer (ons bureau dus) stofzuigen. 'Ik doe seffens mijn kant wel,' zei Roger terwijl ik aan mijn kant bezig was. Maar toen ik klaar was met mijn kant, stelde hij voor eerst onze dagelijkse wandeling te maken.

Dat gebeurde nog eens in de buurt van de kapel van Helshoven. Mooie wandeling en we merkten dat nu al peren worden geplukt!

Foto's Roger

Daarna stelde Roger voor iets te gaan drinken in de "Kluizenaar". En deze keer kregen we wel veel blokjes kaas bij onze Bink (gelukkig voor mij, want ik had al mijn rook- en dampgerief thuis vergeten).

Foto's Roger

Op de eerste foto hierboven kijk ik naar iemand van wie Roger en ik vermoedden dat hij René Geldof (KVLS-lid) is.Alleen leek hij ons niet te herkennen en wij vonden hem (als hij het al was) ook veranderd, en vooral er uitzonderlijk droevig uitzien. Ik heb die man niet durven aanspreken: misschien was hij toch niet René? Wel gaf hij ons een glimlachje toen hij het caféterras verliet: herkenning als KVLS-lid of gewoon bewust van het feit dat ik hem "bestudeerde"?

We reden terug naar huis waar ik voor het avondmaal zorgde terwijl Roger zijn deel van ons bureau onder handen nam.

Na het avondeten heb ik nog een uurtje liggen lezen en daarna heb ik de dringendste mails beantwoord (vooral Bernadette die al bijna een week aan het wachten was op mijn antwoord).

En dan had ik eindelijk tijd om te lezen in het jongste nummer van de e-magazine "Alternatif Bien-être".

Er zijn nog mensen die wachten op een antwoord van mij, dat weet ik heel goed. Dat krijgen ze zo snel mogelijk!

En ik? (ik bedoel: ik heb weer geen tijd voor wat ik allemaal zou willen schrijven!).