De dag begon met een vertaling die ik vond vlak na het opstaan. Dringend, zoals meestal.
Toch brunchten we eerst.
Die tekst vertaalde ik op iets minder dan twee uur en toen was het echt tijd voor onze boodschappen. Mensen, wat was het nog koud buiten!
Toen we terug thuis waren, en terwijl ik onze boodschappen opruimde, weer een vertaling. De deadline is eigenaardig genoeg zondagochtend!
Het is een juridische tekst. Eens, toen ik nog voldoende werk kreeg, heb ik dat soort teksten geweigerd (ik steek daar relatief gezien heel veel tijd in en beleef er weinig plezier aan). Maar de klanten bleven aandringen en uiteindelijk heb ik ze weer aanvaard: het gezinspensioen van Roger en mijn nog geen 50 euro pensioen per maand heten elke kleine aanvulling welkom!
Bijna tegelijk met die vertaling kreeg ik een vraag van de voorzitster van de KVLS. Iemand wil een verhalenbundel uitgeven via de KVLS. Of ik tegen een (kleine) vergoeding de tekst wil nalezen. Uiteraard!
Eigenlijk wilde ik vandaag eindelijk ons poorthuis onder handen nemen maar weer kreeg ik er geen tijd voor (jammer, want de wind was gaan liggen).
Ik heb meer dan 4 uur besteed aan die vertaling tegen volgende zondag en ik ben nog niet klaar.
Ineens, na ons avondmaal, nadat ik bij een bepaald artikel praktisch elk woord moest opzoeken en na drie kwartier slechts 3 (weliswaar ellenlange juridische) zinnen had vertaald, werd ik het beu en gaf ik het op voor vandaag.
Morgen of overmorgen krijg ik die vertaling wel af!😊
Ondertussen was Roger bezig aan nog een verhaal voor het boek van de werkgroep WOI. Hij vroeg me ineens of ik wist wat "mar. fer." zou kunnen betekenen (hij had die afkorting gevonden in het dossier dat hij aan het bewerken is). Eerst viel ik uit de lucht (ik was echt doodmoe) maar ineens verdrongen zich een hele hoop Franse zinnen (tja, die dossiers zijn in het Frans opgesteld: wij leven niet voor niets in "België") in mijn hoofd, komende uit Franse romans die ik vroeger gretig las. En ik zei, heel spontaan, "maréchal ferrant"!
'Dat zou kunnen kloppen met de afkortingen,' zei Roger, 'maar het is zulke gekke benaming voor een hoefsmid!'
'Zoek het misschien eens op,' antwoordde ik terwijl ik naar een boek greep: ik wilde immers rustig een uurtje lezen. In deze roman.
Roger zocht het op en gaf me gelijk!😊
Later googelde ik er ook naar en ik vond deze heel interessante uitleg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten