Sinterklaasstaf

Vorige zaterdag vertelde Matthias me dat hij eigenlijk aan Sinterklaas ook een staf wilde vragen maar het gewoon was vergeten. Hij leek dat heel erg te vinden.

Elena had een tekening gemaakt voor Sinterklaas en stelde voor dat ik op dat blad zou schrijven dat Matthias zo fel verlangde naar zo'n staf. Dat deed ik dus en daarna was het hopen dat zij op het sinterklaasfeestje, waar ze die avond naartoe gingen, dat blad konden afgeven aan de Sint. Ik heb sindsdien geen contact meer gehad met de kindjes en weet dus niet of het gelukt is.

Roger en ik bleven er wel over nadenken. Waar vindt Sinterklaas een staf voor een kindje als Matthias? Ik zocht online, vond (heel dure) staven, meestal voor volwassenen. En toch wilde ik een oplossing vinden.
Het was de eerste keer dat ik Matthias zo ontgoocheld en droevig zag (namelijk omdat hij die eenvoudige staf, waar hij echt naar verlangde, vergat te vragen omdat hij te druk bezig was met allerlei speelgoedprentjes uit te knippen uit folders).
En op die leeftijd kan een kind meestal nog uit zijn verdriet geholpen worden door zijn moeder, vader, grootvader of grootmoeder. Er komt immers jammer genoeg snel een tijd dat je als ouders of grootouders niets meer kunt doen dan luisteren naar je kinderen als ze zich verdrietig voelen!😞

Ik had al geopperd dat Roger misschien Sinterklaas kon helpen. Had hij niet eens houten zwaarden gemaakt voor een toneelgroep? Ja maar, daar waren minder "krullen" aan.

Het was niet echt nodig maar toch reden we vandaag even naar de Aldi in Borgloon. Het was héél koud, ik herinnerde me dat ik in die winkel een aantal weken geleden plastic, holle sinterklaasstaven gevuld met snoep had zien liggen, en bedacht dat Roger dan maar daar zijn "wandeling" moest maken. En ik ondertussen kijken of ik die staven nog zag liggen.
Ze lagen er niet meer.

Deze avond, terwijl ik voor het eten zorgde, een telefoontje van Hendrik op mijn smartphone. Na een poosje babbelen, vertelde ik hem over het stafprobleem. Hij dacht ook dat Roger daar gemakkelijk kon aan verhelpen. Dus gaf ik mijn mobieltje door aan Roger.

Nadat ik ons hoofdgerecht (zalm, restjes van allerlei groenten en champignons, olijfolie, kruiden en geraspte kaas: heel lekker) in de oven had geschoven, terwijl Roger en Hendrik verder praatten over die sinterklaasstaf, een telefoontje van Nany op het vaste toestel. Ze probeert al een hele tijd tevergeefs mijn tante Mathilde (weduwe van mijn oom Ludo zaliger) te bereiken.

En na het eten, Roger die zegt: 'Ik ga toch proberen te zorgen voor die staf!'😄