Eva lachte ons breed tegemoet toen we haar afhaalden bij onthaalmoeder Lutti. Haar wangen zagen heel rood, ze had af en toe gehuild, vertelde Lutti ons, maar ze had goed gegeten en had geen koorts.
Misschien een tandje dat doorkomt? Of oorpijn zoals ze de laatste tijd geregeld heeft (ze bracht thuis geregeld haar handje naar haar oor)?
"Thuis" moesten we niet lang wachten op onze dochter. Na het middageten werd Eva naar bed gebracht waar ze een heel lang dutje deed.
En ik greep naar het boek dat ik bij me had.
Ik ga hier geen namen noch titels noemen, want het gaat over mensen die ik goed ken (die zichzelf waarschijnlijk wel zullen herkennen, als ze deze blog al lezen).
Ik had alleen dat ene boek bij, al had ik 's ochtends nog getwijfeld of ik ook de twee dichtbundels zou meenemen die we onlangs hebben gekocht.
En ik begon te lezen. Ik weet dat het typoscript zeker twee keer is nagelezen (en onder andere door iemand die zijn taal goed kent) en dat de uitgever er nog een redacteur heeft aan gezet. En ik weet ook dat de auteur heel veel verbeelding heeft. Dus maakte ik me klaar voor een boeiende lectuur.
Helaas... ik kwam fout na fout tegen, verkeerde zinswendingen, typefouten, enzovoort. Het geheel gaf echt de indruk ofwel zeer slordig geschreven te zijn, ofwel helemaal niet nagelezen te zijn (wat dus wel is gebeurd, maar blijkbaar niet dikwijls genoeg). Echt geen reclame voor de uitgever! En voor mij heel hinderlijk. Hoe spannend de inhoud ook beloofde te zijn, ik kon echt niet verder lezen. Ik weet het, sommige mensen hechten niet zoveel belang aan de "vorm" van een boek maar ik vind die heel belangrijk.
En ik had spijt dat ik geen ander boek had meegebracht. Vooral omdat ik in een mail (ik ga hier ook niet zeggen van wie) las dat iemand een van die onlangs door ons gekochte bundels aan het lezen was en die echt de moeite vond.
Gelukkig was het vrij snel tijd om Elena en Matthias af te halen. Deze keer moesten de buurtjes Millie en Lionel niet meekomen, dus reden Roger en ik samen naar de school terwijl onze dochter op Eva paste.
Onderweg naar huis vertelden Elena en Matthias uiteraard over de schooldag maar voor de eerste keer ook heel uitgebreid over hun dromen die soms nachtmerries blijken te zijn!:-(
Thuis werd er getekend, verteld en gespeeld terwijl Roger een bezoekje bracht aan zijn zus. Ik vond dat Eva zo lang dutte en vroeg aan onze dochter (die lessen aan het voorbereiden was) of dat wel normaal was. We checkten de babyfoon en ja hoor, die bleek niet te werken.
Ik dus naar de babykamer... waar Eva zich uit haar slaapzak had gewerkt en mij lachend aan het voeteinde van haar bed opwachtte.
We speelden verder, we kookten en aten, Eva kreeg een laatste fles, de grotere kinderen werden naar bed gebracht door hun mama terwijl Roger en ik ons nog bezig hielden met Eva. Die nu weer af en toe huilde: doorbrekende tandjes, oorpijn of doodmoe?
Onze dochter kwam zich ontfermen over de baby terwijl Roger en ik Elena en Matthias een kusje gingen geven alvorens naar huis te rijden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten