Eva sliep vrij lang na het middageten en ik kreeg dus alle tijd om te lezen. Maar terwijl Roger en onze dochter met twee auto's Elena, Matthias, buurtjes Lionel en Millie gingen halen, werd Eva wakker. Ze had zich half uit haar slaapzak gewurmd en leek heel blij toen ik haar daar helemaal uit bevrijdde en terwijl ik haar pamper verving. Hoewel mijn rug begint te voelen dat Eva te zwaar wordt, hebben we toch een hele poos samen "gezongen" en "gebabbeld" terwijl ik haar naar de living droeg.
Kort daarna kwamen de andere kindjes aan en het werd heel druk! Eva wil natuurlijk meespelen maar begrijpt bijvoorbeeld niet dat ze verkeerd bezig is als ze een Lego-huis, dat Elena pas heeft gebouwd, begint af te breken. Lionel, Millie en Matthias moesten bijna gelijktijdig naar toilet en daar werd het dus aanschuiven. Millie speelde met het kasteel, Eva wilde meespelen, maar bracht (uiteraard) een minuscuul bewoner (een poesje) ervan naar haar mond. Lionel, Matthias en onze dochter zouden een racebaan, die Matthias vorige zaterdag had gekregen van Sinterklaas, opstellen. Eva kwam erbij en vond natuurlijk een heel kleine component ervan rondslingeren waar ze prompt wilde van proeven.
Kortom, ik kwam ogen tekort! En ik was eigenlijk blij toen de kindjes rond 17:30 uur vroegen om tv te mogen kijken.
En ik moet zeggen dat ik het toen heel gezellig vond: de vijf kindjes (met een koekje) verzameld rond de tv, Roger die in een fauteuil zat te lezen, Eva die duidelijk tegelijk wilde genieten van de televisiebeelden, van het gezelschap van de andere kindjes,van het rondkruipen en van wat ze ondertussen in haar mond kon steken, onze dochter die er even bij kwam zitten, én de wetenschap dat het buiten héél koud was.
Vlak na het avondeten zijn Roger en ik vertrokken (Eva lag alweer te slapen, zodat onze dochter nog alleen voor het avondritueel van Elena en Matthias moest zorgen - en Lionel en Millie waren uiteraard al terug naar huis). Wij hadden immers afgesproken met vriend Karel.
We haalden hem af aan zijn flat en reden samen nog eens naar Vlierbeek. Gezellig maar toch niet meer zoals vroeger, zeiden we enkele keren tegen elkaar terwijl we genoten van onder andere Orval en Westmalle. Vooral Karel vertelde veel: over zijn lectuur, zijn leven... en hij herinnerde ons eraan dat het morgen 6 jaar geleden is dat vriendin Colette overleed.
Het werd weer heel laat.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten