Vandaag stond op mijn programma: de volgende Limburgse monografie nalezen, verder opruimen, de bibliotheek, salon en keuken een beetje schoonmaken na die drukke dagen en daarna misschien, bij wijze van wandeling, een bezoek brengen aan enkele graven.
Aan de (inderdaad interessante maar jammer genoeg weinig uitgebreide wegens te discrete auteur) monografie besteedde ik enkele uren. Het gaat deze keer over Piet Reynders, die onder andere, zo vernam ik, de tekst schreef voor Sint-Evermarus.
Daarna kreeg ik weer correctiewerk binnen. Waar ik me aan ergerde: men had me gezegd dat ik er heel weinig werk zou aan hebben, wat helemaal niet waar bleek. Die tekst was gewoon slecht geschreven: zinnen slecht opgebouwd, taalfouten, spelfouten, grammaticafouten. Ik stak daar weer enkele uren in... maar eigenaardig genoeg stelde me dat ook een beetje gerust.
Lang geleden kreeg ik immers ook (maar toen van een ander vertaalbureau) correctie na correctie in plaats van vertaling na vertaling. Ik wist dat ze een stagiair in dienst hadden en echt, die man deed het ongelooflijk goed. Ik moest dus praktisch niets verbeteren aan de vertalingen die me werden voorgelegd en uiteraard mijn klant erop wijzen dat ze daar een heel goede vertaler hadden. Die stagiair (die ik nooit heb ontmoet) werd later door dat vertaalbureau aangenomen als vaste werkkracht en ik was een klant kwijt.
Deze keer hoef ik absoluut niet te stoefen over de vertaler!
We deden onze boodschappen, Roger werkte daarna nog een uurtje of zo in zijn atelier (hij moest onder andere een deurslot vervangen) en ik belde met Nany. Uiteindelijk bleef er geen tijd over voor de schoonmaak en/of voor een bezoek aan begraafplaatsen.
Roger maakte mosselen klaar terwijl ik de monografie een laatste keer nalas en daarna naar Jan Gerits stuurde.
In feite leest een mens zijn teksten nooit vaak genoeg na! Vlak na het versturen van de tekst naar Jan en voor ik het document afsloot, las ik het nog eens snel diagonaal, en ja hoor: ik viel op een fout waar ik had over gelezen!
Na de lekkere mosselen van deze avond greep ik naar een blokje chocolade en het boek "Sacai" van Ivo Hermans. Hij schrijft echt boeiend, ik herken veel uit zijn verblijven in Spanje en uit zijn verhalen over onder andere Dirk Lambrechts. Maar weer: ik kwam enkele echt storende fouten tegen. Het boek is duidelijk niet vaak genoeg nagelezen! Eigenaardig, want de titel heeft te maken met "ogen" en "zien"!:-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten