Communicatie

Ik telefoneer niet graag (ik ben vooral bang mensen lastig te vallen) maar af en toe gebruik ik wel dat communicatiemiddel om iemand iets te vertellen. Dat was vandaag het geval met Nany (zij vindt dat meestal heel prettig, maar, hoewel ze weer veel te vertellen had, was zij het die deze keer een einde maakte aan de conversatie - en dat ben ik niet gewend). Kwam ik toch een beetje ongelegen?

Feit is dat we praatten over bellen naar "mijn zieke" en dat ik haar mijn theorie herhaalde. Ik bel hem voorlopig niet: ik heb de indruk dat ik daar meer slecht dan goed mee doe. Het praten valt hem nog moeilijk na alle onderzoeken en ingrepen waarbij zijn keel echt overbelast werd met buisjes allerhande. Dus mail ik hem (Nany begrijpt wel niet goed wat dat is, maar... ik heb haar aangeraden hem desnoods af en toe een sms te sturen) en krijg ik af en toe antwoord, wanneer het hem past.

Vandaag echter wilde ik onze "kindjes" iets meedelen...
En nadat ik Zeger en Hendrik een mail had gestuurd, bedacht ik dat ik misschien toch beter telefoneerde naar onze dochter. Zo zou ik immers misschien ook de "kleintjes" (die nog niet kunnen mailen of sms'en)  aan de lijn krijgen en hen vragen hoe het "vaderfeest" van vorige zondag was verlopen. Ze hadden er alle drie zoveel van verwacht!
Helaas, ik probeerde vijf maal dochterlief te bereiken (per telefoon dus), tevergeefs. Heel waarschijnlijk waren ze van het prachtige weer aan het genieten en hebben ze het binnenshuis rinkelen van hun toestel gewoon niet gehoord.

Het werd de tijd voor hun avondmaal en het badritueel van de "kleintjes" en dus stuurde ik haar uiteindelijk ook een mail, met dezelfde mededeling als aan Hendrik en Zeger. Maar... alleen van de jongens kreeg ik een antwoord, niet van dochterlief. En ik die had gehoopt dat ze zou reageren door even te bellen (jawel, het zou een beetje ongelegen gekomen zijn, wegens een heel drukke huishouddag hier, maar ik zou er tijd voor gemaakt hebben) om mij te vertellen hoe de kindjes het (oké, commerciële) feest van gisteren hebben beleefd.

Waarschijnlijk zet ze, als "computerleerkracht", al die informatica uit haar hoofd 's avonds na de dagtaak, wat heel begrijpelijk is, en vindt ze morgen mijn mail... maar ik had zo graag geweten of Elena, Matthias en Eva genoten hebben van "vaderkesdag". Want... in feite zijn het vooral de kinderen die van zulke feesten genieten. Of niet?