Eben-Emael

Vandaag liet ik mijn rug rusten: ik voelde goed dat ik wat had overdreven vorige week. Roger stelde een wandeling voor rond en bovenop het fort van Eben-Emael. Zeker tien jaar dat we er niet meer  waren en ik herinnerde me dat je daar heel mooi kunt wandelen. Ik ging dus meteen akkoord, ook al omdat lopen deugd doet aan mijn rug.

We reden er naartoe via Tongeren en onderweg stelde ik voor de zoveelste keer vast hoe mooi deze streek wel is.

Eigen foto's

Toen we aan het fort aankwamen, bleek dat je het bewegwijzerde pad via steile trappen moest bereiken (trappen die ik me helemaal niet herinnerde van de vorige keer). Ik besloot dat ik Roger niet zou vergezellen. Hij vertrok dus alleen nadat hij me beloofd had op de paden te blijven (we zijn in die buurt ooit verloren gelopen) en mij op te bellen als er zich een probleem voordeed.

Ik zou ondertussen in de zon verder lezen in de koran. Ik zit nog steeds in de Mekka-periode en ik vind de verzen (die in deze vertaling dus chronologisch geserveerd worden) heel eigenaardig. Ze hernemen verhalen uit het oude testament, verteld door God (die naar zichzelf vaak verwijst met "wij") aan Mohamed, maar uit hun context getrokken en kriskras door elkaar. Veel herhalingen ook (wat eigenlijk normaal is vermits de tekst bedoeld was om gereciteerd te worden).

Kortom geen wandeling voor mij vandaag. Roger echter, die een dikke drie kwartier later terugkwam, leek van zijn eenzame wandeling genoten te hebben:

In de verte de toren van Eben-Ezer

Foto's Roger

Alvorens terug naar huis te rijden, dronken we een biertje op het terras van de Loverix-molen.

Foto Roger