Roger is naar bed (hij was doodmoe na al zijn werk en dat is een goed teken), ik trek nog enkele keren aan mijn damptoestel (nog niet zo lang geleden zou ik een nieuwe sigaret hebben opgestoken), drink mijn laatste glas (volgens de niet-wijnkenner die ik ben) heel lekkere Chileense wijn uit.
Ondertussen keek ik verder naar die documentaire over armoede in Frankrijk.
Hoewel ik me er niet goed bij voelde, bleef ik maar kijken (waarschijnlijk omdat ik sommige omstandigheden herkende uit mijn eigen heel moeilijke en armoedige periode toen ik op eigen kosten mijn studies had hervat).
Ikzelf echter viel toen constant op mensen die ongeveer in dezelfde situatie zaten en nooit heb ik meer solidariteit ervaren dan in die tijd.
Eigenlijk kreeg ik deze avond zelfs een soort nostalgie naar die (toch echt heel moeilijke) tijd.
Toen ik dat even zei tegen Roger voor hij naar bed trok, vroeg hij me of ik hem verweet zulke situaties zelf nooit te hebben meegemaakt. Natuurlijk niet!
Maar toch... eigenlijk vind ik het wel jammer dat hij nooit heeft ervaren wat echte armoede is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten