Zo laat nog?

Het was een rustige dag (wat hou ik daarvan!) met veel huishoudtaken (wat haat ik dat!) maar geen wandeling (geen tijd).

Ook een lang telefoongesprek met Nany aan wie ik vertelde wat er gaande was in de streek van Dénia, waar haar kleinzoon verbleef, wat ze tijdens ons gesprek niet leek te horen of te begrijpen, maar, zoals ik later las in een mail van zus Bie, naderhand wel door leek te hebben.

Dochterlief, naar wie ik ook mailde na het bericht dat mijn neef me gisteren stuurde, heeft nog niet geantwoord... Ik veronderstel dus dat haar schoonouders niet te veel schade hebben geleden (ik weet dat dochterlief na haar lessen haar pc, smartphone en het internet graag helemaal uitschakelt maar als Maria en Michel echt problemen hebben ondervonden ten gevolge van het noodweer, had dochterlief er wel iets over gehoord, vermoed ik).

Ik merkte vandaag dat in de tuin heel veel kweeperen aan het rijpen zijn. Zo jammer dat we er niets meer mee doen! Ik heb veel zin om ze gratis weg te geven... maar ik vrees dat, net  zoals vorig jaar, niemand van onze vrienden de moeite zal doen om ze te komen halen (onze vrienden wonen bijna allemaal te ver van hier vandaan en wij kunnen ze niet aan huis leveren). De vrienden uit deze streek zijn meestal ook niet geïnteresseerd, want ofwel hebben ze zelf een kweepeerboom, ofwel vinden ze, zoals wij, het bereiden van kweepeergelei veel te bewerkelijk. Ik weet dat er andere bereidingen bestaan maar altijd komt er suiker aan te pas. Jammer, want we hebben vorig jaar honderden kilo's kweeperen moeten wegsmijten! We hebben immers nog heel veel bokalen kweepeergelei (heel lekker maar ik eet er heel weinig van tegenwoordig).

Na ons avondeten (gegratineerde venkel met spekblokjes na een groentesoep) waren we, na voor mij een uurtje lectuur op papier, elk met onze eigen zaken bezig op onze pc. Rond 22 uur vroeg ik aan Roger of hij naar een film of zo wilde kijken en hij antwoordde me dat hij op zijn pc een of ander politiek debat ging volgen. Dat vond ik oké en ik hield me verder met mijn eigen zaken bezig (lectuur, dagboeken overtypen, mails beantwoorden, en natuurlijk even op You Tube rondhangen).

Het werd 01:15 uur (dus zijn we eigenlijk 14 september), ik wilde net naar bed gaan maar ineens vraagt Roger me: 'Kijken we nog samen naar een aflevering van "Father Brown"?
'Zo laat nog?' antwoordde ik.
'Oké, je hebt duidelijk geen zin,' zei Roger, 'dan zullen we maar gaan slapen zeker?'

De ontgoocheling droop zo af van zijn antwoord (en eigenlijk had ik ook wel zin om samen met hem naar Father Brown - heel ontspannend! -  te kijken) dat ik hem bijna dwong alles klaar te zetten in de bibliotheek voor een korte televisieavond. En uiteraard moesten we na die aflevering nog even napraten!

Wat heb ik toch een eigenaardige echtgenoot! Overdag praat hij bijna niet en om 1 uur 's nachts wordt hij spraakzaam.

Maar ja, ik heb Roger in 1969 op een nacht ontmoet en meteen viel me op dat die vriend (hij is tot 1975 een gewone vriend gebleven) afwisselend heel stil kon zijn en heel  spraakzaam.