Er was me een vertaling aangekondigd voor vandaag.
Ik herinner me dat, voor ik mijn eerste smartphone kreeg van de kinderen met Kerstmis 2010, ik nooit lang ver van huis durfde weg te gaan. Er kon immers op elk moment werk (vaak dringend) binnenkomen.
Vanaf 2011 voelde ik me veel vrijer op dat gebied. Zelfs als ik heel ver van huis was, kon ik desnoods onderhandelen met de klant.
Vandaag ging ik dus ook met een gerust gemoed wandelen in Mettekoven. Het landschap begint herfstachtig te worden maar daar hou ik van, net als van de schuine lichtinval. We klommen, we daalden, in de zon was het aangenaam lauw, in de schaduw vrij koel (ook in huis trouwens), maar we gingen niets drinken op het terras van het enige café van Mettekoven.
Ondertussen was de vertaling nog steeds niet aangekomen.
Na nog wat opruimen (eigenlijk zou ik dringend weer moeten beginnen schoonmaken), begon ik ons avondmaal klaar te maken (soep met heel veel groenten, lamsvlees en een sausje met heel veel champignons).
We aten maar nog steeds geen vertaling daarna.
Die job mag ik vergeten, vrees ik. Uiteraard kan die morgen nog aankomen... maar dan zijn we niet echt vrij. Gelukkig heb ik nu wel een smartphone en kan ik desnoods onderhandelen met de klant: of ik in het weekend nog de job mag klaren?
En, als dat niet gaat, of de tekst komt helemaal niet aan, tja, dan ben ik de job kwijt... en dan ga ik nog maar een keer minder vaak naar de kapper zeker? 😏
Deze avond nog een telefoontje van broertje. Uiteraard over de belangrijke veranderingen die op til zijn (daar vertel ik later uitgebreid over). Eigenlijk vind ik een telefoontje van broertje wel tof: hij heeft veel gevoel voor humor... en, hoewel hij altijd zakelijk veinst te doen, heel veel gevoel "tout court" (hoe zeg je "tout court" in het Nederlands?).
Op een kerstfeest, lang geleden (nee, ik denk niet dat het in 2010 was), gaven we onze schoonzoon een "tajine" cadeau.
Hij en dochterlief hebben sinds kort een nieuwe keuken met een inductievuur... en die "tajine" bleek niet te werken op inductie, vertelden ze ons gisteren.
We kregen dus het kookgerei terug.
Ik zocht deze avond nog online naar gerechten (ik lust ze meestal!) voor de tajine... maar stel me weer dezelfde vraag als ik mezelf stelde op het moment dat schoonzoon jaren geleden ons "pakje" opendeed en die tajine ontdekte: "Zorgt daarin koken wel voor een ander resultaat dan koken in een goede stoofpan?"
Eigenlijk zou ik dat eens moeten onderzoeken: twee dagen na elkaar hetzelfde klaarmaken, de eerste keer in de "tajine", de tweede keer in een stoofpan.
Deze avond laat nog een poosje over en weer gemaild met zus Bie. Over vrij triviale zaken maar desondanks heel aangenaam. Je moet weten, Bie is een typische "vis" en die zijn zo lief en meelevend!
Eigenlijk was vandaag dus rijk ondanks het tevergeefs wachten op werk!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Nadat mijn vriend van een jaar het met me had uitgemaakt, kon ik nauwelijks praten zonder te huilen. Ik voelde me verblind en wist niet wat ik moest doen. Ik wist niet of ik hem terug kon krijgen en de angst was ondraaglijk. Ik zocht het internet af en na het lezen van talloze artikelen en websites over spreuken, kwam ik Heer Zakuza nummer + 1 (740) 573-9483 tegen. Ik wilde onze relatie terug en daarom wilde ik ervoor zorgen dat ik alle mogelijke begeleiding en middelen had om dat te doen. Heer Zakuza verzekerde me dat mijn vriend bij me terug zou komen. Dus ik volgde de instructies en plannen die Heer Zakuza voor me had opgesteld en binnen 48 uur waren we weer bij elkaar en we zijn zo verliefd! Ik weet dat het niet altijd zo snel gebeurt, maar Heer Zakuza zei dat hij spreuken effectief zijn en dat deed het ook! Ik ben zo dankbaar en ik kan zeggen dat als je het uitgemaakt hebt en die persoon terug wilt krijgen, Heer Zakuza de beste is! Ik zal nooit vergeten hoeveel hij me heeft geholpen! E-mail hem nu via: lordzakuza7@gmail.com
BeantwoordenVerwijderen