Mijn moeder Nany

Veel vrienden vragen me hoe het nu gaat met mijn moeder Nany, of ze went aan het rusthuis enzovoort.

Wel, ze had tot nog toe enkel haar gsm bij zich om (naar) te bellen... en dat zorgt in dit huis echt voor problemen. Onze smartphone heeft hier zelden voldoende bereik.
Ik heb haar twee keer tevergeefs proberen te bellen. Zij heeft me deze avond gebeld... en dat lukte heel even. Ze had echter amper gezegd dat ik iets moest noteren of de verbinding viel weg.*

Oké, ik zou haar op haar gsm kunnen bellen via onze vaste telefoon, of zij mij via haar gsm op onze vaste telefoon. Maar dat kost te veel, rekening gehouden met de abonnementen die we respectievelijk hebben en de tijd die Nany en ik meestal besteden aan een telefoongesprek.

Dus hebben we vooral berichten gestuurd naar elkaar (dat is van hieruit ook een probleem maar ik begin de plekken in huis te kennen van waar een sms gemakkelijk vertrekt).

Tot hiertoe lijkt Nany tevreden. Het eten is lekker, ze heeft al bezoek gehad, gisteren is ze met broertje, zus en een nichtje nog spullen gaan halen in haar flat, ze heeft al een uitstapje gemaakt naar de bank en vandaag had ze een optreden meegemaakt.

En... deze avond sms'te ze me het nummer van de vaste telefoon (dat was wat ze me mondeling wilde vragen te noteren bij dat mislukte telefoontje) die ze vanaf morgen zal hebben.

Morgen bel ik haar dus op dat vaste toestel.

* Dus, als mijn gsm onlangs aan mijn riem had gehangen, had ik waarschijnlijk de oproep van Ludo D. ook niet gehoord maar was ik er bovendien niet van op de hoogte gebracht dat hij ons probeerde te bellen! Ons huis is duidelijk "ouderwets"!