Het was koud vandaag. Toch wilde ik een wandeling voorstellen tot ik begreep dat Roger niet zo maar eender wat deed op zijn pc. Blijkbaar moest hij nog een heel aantal soldatendossiers uitpluizen tegen de volgende vergadering van de werkgroep WO I-II (ik dacht dat hij daarmee klaar was).
Ik liet hem dus werken, bracht zelf de tijd door met heel veel lectuur (schoonmaken heeft nu geen zin) maar stipt om 16 uur belde ik naar dochterlief. Ik kreeg meteen Eva aan de lijn. Ik kon haar amper een gelukkige verjaardag wensen, zoveel had ze te vertellen over de viering van haar 4 jaar in de klas en het gebak dat ze straks zouden eten.
Terwijl ik de vorige zin schreef, vroeg ik me af of het moet zijn "zo veel" of "zoveel". Vandaag las ik immers toevallig ergens online dat je soms "ten slotte" en soms "tenslotte" schrijft, naargelang de betekenis. Dat wist ik helemaal niet (maar, ik heb het al gezegd, ik heb dan ook nooit een degelijke cursus Nederlands gehad)!
Deze avond wilde Roger mosselen kopen (en klaarmaken). Maar wat een mist hing er al rond 17 uur! Naar de plaatselijke AD-Delhaize rijden ging nog net maar, bedacht ik, als er vorige zondag zoveel (zo veel?) mist was geweest, hadden we ons bezoek aan Nany moeten afzeggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
ja dat heb je in de winter, nooit zeker dat je je afspraken kan nakomen. lastig gevoel!
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, en hoe ouder je word, hoe minder risico je durft te nemen (gelukkig eigenlijk), dus hoe minder je daar zeker van wordt.
Verwijderen