Kerstmis

Ik schreef daarnet dat we vandaag kerstgeschenkjes hadden gekocht voor de kleinkinderen (en ook de geschenken die mijn moeder hun zal overhandigen, want, zeker met dit weer, kan zij moeilijk op zoek gaan naar geschikt speelgoed).

De laatste weken vraag ik me vaak af wat de mensen tegenwoordig eigenlijk vieren met Kerst. Jawel, ik weet dat het oorspronkelijk een heidens feest was, dat overgenomen werd door het christendom.
Maar volgens mij denkt niemand in deze periode meer aan de zonnewende of aan de geboorte van Christus (sorry, aan dat laatste denken misschien nog enkele christenen).

Maar wat vieren de mensen dan? De kerstman is hier nog niet echt ingeburgerd, denk ik (te veel gelijkenis met Sinterklaas). Viert men dan het feit dat families proberen samen te komen (soms tot ergernis van sommige familieleden)? Of een pakjesfeest? Of een soort magisch feest vol lichtjes midden in de winter (wat nog het meeste verwijst naar het oorspronkelijke feest)?

Ik vrees echter dat de meeste mensen het gewoon niet weten. Ik heb het ooit in het Frans gevraagd aan mijn 15 cursisten tijdens een les Franse conversatie, en... al weet ik dat ik het antwoord, dat ik kreeg, niet mag veralgemenen: in feite wist immers niemand wat er gevierd werd. Het meest frequente antwoord was: traditie.

Hoewel ik Pasen nog steeds het belangrijkste feest (de overwinning van het leven op de dood) vind, vier ik ook Kerstmis. Sinds enkele jaren bij dochterlief én met enkel pakjes voor de kleinkinderen.

Maar er was een tijd dat we eerst kerstavond vierden bij Nany, waar iedereen iedereen een geschenk gaf (dure toestanden en voor mij veel - in mijn ogen - verloren "shop"-uren); dat we op 25 december met de hele schoonfamilie samen kwamen bij oma, de moeder van Roger, en we daar ook allemaal geschenken gaven aan elkaar.
En dat er geen tijd meer was voor de nachtmis waar ik zo graag naartoe ging in mijn kinderjaren en puberjaren.

Stilletjes aan heb ik verkregen dat we niet meer voor iedereen een cadeau moesten kopen maar het bleef toch op de twee achtereenvolgende feesten, voor Roger en mij, één duur cadeau kopen voor een persoon waarvan we de naam "getrokken" hadden, plus een cadeau voor elk kind (en ik vrees dat mijn gebrekkig inpaktalent vaak voor hilariteit heeft gezorgd).

Later, toen oma was overleden en nadat het feest niet meer werd ingericht door de broer of zus van Roger, nadat broertje het had overgenomen van Nany en uiteindelijk besloot het niet verder te organiseren, besloot dochterlief de organisatie over te nemen.

Ze zei dat het haar goed paste omdat ze dan de kleinkinderen in bed kon leggen als ze moe waren. Mij kwam dat natuurlijk ook goed uit. Roger en ik zouden nog wel alle kosten voor onze rekening nemen maar we moesten voor niets meer anders zorgen dan voor cadeautjes.

En... ik bekwam dat er nog enkel cadeautjes (zelfs niet verplicht) voor de kleinkinderen zouden gekocht worden (en vanaf toen echt geen dure geschenken meer).

Zus Bie is nooit naar het feest bij dochterlief en schoonzoon gekomen (ze reden niet graag zo ver zo laat in de winter). Broertje en schoonzusje wel... maar ik voelde  dat ze de vroegere traditie - heel veel geschenken - misten.

Een paar jaar later bleven broertje en schoonzusje al weg van het feest bij dochterlief en schoonzoon. Hun uitleg was dat hun studerende dochters tussen de verschillende feestgerechten door wilden studeren... maar misschien verkozen ze toch een feest met heel veel pakjes.
Ik kreeg immers die indruk nadat moeder Nany, die vanaf toen Kerstmis opnieuw bij hen vierde, telkens een duur cadeau kreeg.

Dit jaar is broertje van wacht met kerst. Wij gaan dus Nany (en, vermits we dan in het Antwerpse zijn, tegelijk ook Hendrik en Debby) ophalen voor het feest bij dochterlief en schoonzoon. Nany zal geen geschenk krijgen maar zal er wel een geven aan Elena, Matthias en Eva. We zullen lekker eten en ik zal genieten van het samenzijn (want zo vaak zie ik onze kinderen niet... maar ik heb het al uitgelegd: als ik ze ook veel vaker zou opeisen, hebben ze geen eigen leven meer).

Tijd voor de middernachtmis zal er echter niet zijn... en ik blijf me afvragen wat we dan eigenlijk vieren?

Oké, het samen zijn en, zoals ik al zei, ik zal daar enorm van genieten... maar dat kan toch ook op een andere datum?

En dat herinnert me weer aan de geboorte van Zeger.

Ik wilde toen zo graag dat oma (de moeder van Roger) of Nany (mijn moeder dus) bij ons thuis voor Hendrik en Elvira zouden komen helpen zorgen. Roger moest immers een paar dagen na de geboorte weer gaan werken.

Nany had daar helemaal geen tijd voor. Zeger is geboren op 19 december (jawel, hij wordt heel binnenkort 38 jaar!) en in die tijd zou ik met Kerstmis nog in het ziekenhuis verblijven.
Op kerstavond echter organiseerde Nany haar traditionele feest (waar toen Nononc zaliger, Françoise en hun kinderen nog aan deelnamen) en dat vroeg heel wat voorbereiding!

Oma integendeel lastte meteen haar kerstfeest af en kwam, samen met de oudste zus van Roger, een weekje voor onze kinderen zorgen.

Blijkbaar had zij dus wel door dat het kerstfeest een "ontmoetingsfeest" was geworden (ze organiseerde immers een uitgesteld "kerstfeest" in januari van het volgend jaar)?

O ja, ik herinner me ook dat een deel van Rogers sibbe me dat een beetje kwalijk heeft genomen, dat ik oma had "gemobiliseerd" met kerst!

Ik echter ben haar altijd heel dankbaar gebleven! En het is niet zo dat we haar verplicht hadden hé!