Enthousiasme

Ik denk dat ik Nany nog nooit zo enthousiast heb horen klinken als deze ochtend aan telefoon. Het eten is lekker, ze eet zelfs te veel, ze ontmoet veel mensen, de activiteiten zijn boeiend, en ze had veel plannen voor vandaag.
Dat is uiteraard goed nieuws maar wat als over een aantal maanden dat tijdelijk verblijf niet kan overgaan in een definitief verblijf?

Nadat de werklieden ons na een kopje koffie hadden verlaten wegens veel te koud buiten, stelde Roger voor te gaan "wandelen" in Ikea.

Het was de eerste keer sinds het begin van de werken dat ik het huis verliet langs het poortgebouw (omdat er op andere dagen een container stond). En... ik werd heel aangenaam verrast. Niet alleen had Roger dat poorthuis zo ongelooflijk goed leeggemaakt (in functie van die containers uiteraard) maar bovendien hadden de werklieden het helemaal geveegd!

We reden dus naar Ikea waar we een dik uur rondliepen en van de decors genoten alvorens een gratis kopje koffie of thee te nuttigen. Het bleef deze keer bij één kopje: Roger herinnerde me eraan dat hij deze avond naar een bestuursvergadering van Heemkunde ging. En dus moest ik dringend  beginnen te koken toen we weer thuiskwamen.

Toen Roger terug thuiskwam, leek hij helemaal niet enthousiast: blijkbaar hangt er heel veel mist en was het vrij moeizaam rijden vanuit Heks naar hier.

Ik hoop zo dat die mist niet zal aanhouden. We hebben binnenkort immers afgesproken met onze vrienden uit Ronse.

En kort daarna is het kerstmis: stel je voor dat Roger moet passen om voor het kerstfeest bij dochterlief en schoonzoon Nany af te halen (en tegelijk, vermits we dan toch in het Antwerpse zijn, ook Hendrik en Debby)!

Dat herinnert me aan de kerst van 2010. Het was toen zo koud en slecht weer dat schoonzoon en dochterlief even eraan dachten niet naar het kerstfeest bij mijn broertje te gaan. En Roger, die pas geopereerd was, had het ons ten stelligste afgeraden.

Maar we gingen toch.

Toen was het schoonzoon die besliste over de te nemen risico's. En toen was hij nog heel jong. Ik weet niet of hij vandaag nog dezelfde risico's zou durven te nemen, maar ik merk wel dat Roger, met het vorderen van de leeftijd, (gelukkig) veel minder roekeloos wordt.