Over nostalgie nog even

Ik was te fel bezig met die afgelaste afspraak met mijn moeder (toch erg hé: zoveel moeite gedaan om een afspraak te verkrijgen en dan die onnozele hoest - Nany heb ik nooit anders gekend dan met een kriebelhoest - die maakt dat ze weer in quarantaine zit) om het te hebben over een tekst die mij heel fel aansprak.

Guy Missotten heeft het op zijn blog immers over Dirk Lambrechts zaliger. En ik ga akkoord met alles wat Guy schrijft over voor 1976. 

Begin 1976 zijn Roger en ik verhuisd naar Antwerpen en we hebben het trieste verdere verloop van de "avonturen" van onze vriend Dirk niet meer van zo dichtbij meegemaakt.

We hebben hem nog wel bezocht in Amsterdam (aan het einde van zijn leven, nadat hij een paar keer hier kwam "logeren" - dat wil zeggen, de hele nacht wakker zitten op de sofa, kijkend naar de bloesemende kerselaars, omdat, als hij in slaap viel, hij afschuwelijke nachtmerries kreeg). 

En... ik geef Guy ook gelijk wat het "vriendenboek" over Dirk zaliger betreft. Het lijkt wel een hagiografie!

Maar... dat was niet onze enige bron van nostalgie vandaag! Roger stuurde eindelijk de gescande  Congo-foto's naar onze Matadi-vriend Lieven (dat was al lang beloofd) en echt, bij het bekijken ervan en tijdens het even over en weer mailen met Lieven werd ik weer zo ontzettend nostalgisch!

Dat is tegelijk een aangename en vervelende ziekte, die nostalgie!