Herinneringen aan mijn Franstalige oom Ludo en aan de laatste Matadi-reünie

Wat ik deze middag tijdens het vertalen postte, deed me terugdenken aan mijn ‘nonkel’ Ludo, de oudste broer van mijn vader. Mijn oom Ludo was Franstalig – ‘was’, want hij is overleden op 14 februari 2010, en ik vermoed dat hij nu geen belang meer hecht aan de gehanteerde taal - net zoals zijn broers, zijn zus, zijn kinderen en zeker zoals zijn vrouw die een rasechte Walin is. Maar hij sprak wel een beetje Nederlands (zijn moeder, mijn grootmoeder Renwa, was immers een echte Limburgse).

Toen mijn broertje trouwde, waren we tussen het wettelijke huwelijk en het kerkelijke huwelijk allemaal uitgenodigd bij de ouders van de bruid. Nog voor we hun huis binnengingen, vroeg ‘nonkel Ludo’ mij: ‘Hopelijk spreken die mensen ook een beetje Frans?’

En ik: ‘Ik denk het wel, maar ook al is dat niet het geval, waar zit het probleem? Je spreekt toch vrij goed Nederlands?’ (uiteraard verliep die conversatie in het Frans).

‘Ik zou mijn plan wel kunnen trekken,’ antwoordde mijn ‘nonkel’, ‘maar tante Mathilde (hij bedoelde zijn vrouw) spreekt alleen Frans!’

Ik heb nonkel Ludo en tante Mathilde altijd heel graag gezien. Maar blijkbaar horen ze bij de Franstaligen die nooit hebben ingezien hoezeer ze de Vlamingen kwetsen als ze van hen verwachten dat zij wel Frans leren en gebruiken in hun conversaties met hen, terwijl zijzelf de moeite niet willen doen om Nederlands te leren en te spreken met ons.

Ik weet het, er zijn steeds meer uitzonderingen, maar over het algemeen gaat het er nog steeds zo aan toe. Op de laatste Matadi-reünie bijvoorbeeld vertelde de echtgenote van een van onze Waalse vrienden mij dat ze eigenlijk een Vlaming was (dat wist ik helemaal niet) maar dat ze helemaal verfranst was door haar huwelijk met onze vriend die Nederlands zo’n afschuwelijke taal vindt (als hij het heeft over de klanken waarmee ze boven de Moerdijk dikwijls onze taal uitspreken, moet ik hem jammer genoeg wel een beetje gelijk geven). Dus moeite doen om een beetje Nederlands te leren, toch de taal van een groot deel van zijn landgenoten, vond die man echt niet nodig!