We kregen deze avond, na de “regenwandeling”, dus enkele vrienden op bezoek. En rond 18 uur zou Elena naar hier gebracht worden door haar ouders die zelf naar een feestje moesten.
We waren net op tijd thuis voor de komst van Elena na onze wandeling in de regen. Eerst was Elena een beetje verlegen toen ze al die mensen zag, maar nadat haar ouders ons hadden verlaten, ontpopte ze zich weer tot het onderhoudend peutertje dat ze meestal is: ze babbelde veel, lachte fel, maakte weer soep van haar deeltje “Alu Gobi” (Indisch gerecht dat ik had klaargemaakt) en water uit haar beker. En natuurlijk moest ik proeven van haar brouwsel!
Iets voor 21 uur merkte ik dat ze (het is bijna een cliché, maar die “clichés” hebben onze dochter en ik vaak opgemerkt bij Elena) in haar oogjes wreef. Ze begon ook hangerig te worden en Sabine en ik vonden het tijd om haar klaar te maken voor haar bedje. Na nog een flesje melk dat ze niet helemaal uitdronk, brachten Sabine en ik haar naar boven waar ze bijna onmiddellijk in slaap viel.
Daarna waren wij, de “volwassenen” zoals dat heet, aan ons dessert toe, en het zal jullie niet verbazen (maar jou, Hendrik wel doen walgen) dat, aangezien ik weinig tijd had om dit avondmaal voor te bereiden, en het feit dat ik niet zozeer van zoet hou en dus niets ken van nagerechten… Het kaas, brood en wijn is geworden!
De gesprekken aan tafel gingen heel vlot en waren heel interessant! En zeggen dat ik een beetje bang was geweest omdat mijn vriendin en haar dochter en dat andere koppel elkaar voor vandaag niet kenden!
Elena slaapt nog steeds als een roos (ik ben even gaan kijken) en nu vraag ik me af of ze nog, zoals vroeger, een “nachtfles” krijgt voor… wij gaan slapen. Vergeten te vragen aan haar ouders!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten